Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός (αδένωμα παραθυρεοειδούς) και υποτροπιάζουσα νεφρολιθίαση – ένα ‘ξεχασμένο’ (?) μάθημα -με αφορμή νεαρή ασθενή μας.- Η ασθενής, 32 ετών, νοσηλεύθηκε επανειλημμένα για υποτροπιάζουσα νεφρολιθίαση σε ουρολογική κλινική. Υποβλήθηκε σε λιθοθρυψία και χειρουργική αφαίρεση λίθου από την ουροφόρο οδό. Δεν υποβλήθηκε σε διερεύνηση για το ενδεχόμενο να υποκρύπτεται πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός.

Η ασθενής προσήλθε, αναφέροντας το παραπάνω ιστορικό. Ζητήθηκε μέτρηση παραθορμόνης και ασβεστίου στο αίμα. Με βάση τα ευρήματα αυτά (υπερασβεστιαιμία με υπερπαραθορμοναιμία) διαγνώσθηκε πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός.

Ο προεγχειρητικός εντοπιστικός έλεγχος περιλάμβανε σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών με Tc99m-sestamibi και υπερηχογράφημα. Εντοπίσθηκε αδένωμα αριστερού κάτω παραθυρεοειδούς.

Η ασθενής υποβλήθηκε σε αριστερά κάτω παραθυρεοειδεκτομή (Εικόνα 2). Η επέμβαση υπήρξε επιτυχής όσον αφορά την αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού όπως αυτό επιβεβαιώνεται:

από τη διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης (πτώση επιπέδων αυτής από 161 pg/ml πριν αφαιρεθεί το αδένωμα σε 20 pg/ml αφού αφαιρέθηκε το αδένωμα)
από την ταχεία βιοψία που επιβεβαίωσε τη διάγνωση
από τα διεγχειρητικά ευρήματα (μακροσκοπική εικόνα συμβατή με τυπικό αδένωμα παραθυρεοειδούς)

Η ασθενής ανέχθηκε καλά την επέμβαση και ανένηψε ομαλά.

Εξήλθε της κλινικής την επομένη της επέμβασης σε άριστη γενική κατάσταση.

Σχόλιο

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός μπορεί να εκδηλωθεί με υποτροπιάζουσα νεφρολιθίαση. Αυτό είναι ένα βασικό ‘μάθημα’ που δεν θα πρέπει να ΄ξεχνιέται΄στην πράξη.