Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός – Μία εξαιρετικά ιάσιμη ενδοκρινοπάθεια που συχνά υποδιαγιγνώσκεται και υποθεραπεύεται
Εισαγωγή
.Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός (ΡΗΡΤ) είναι μία ενδοκρινοπάθεια που μπορεί να αντιμετωπιστεί ριζικά και οριστικά. Προϋπόθεση για τη σωστή αντιμετώπιση είναι η αναγνώρισή του (διάγνωση). Ο ΡΗΡΤ ευθύνεται για τις περισσότερες περιπτώσεις υπερασβεστιαιμίας, η οποία συνήθως διαγιγνώσκεται τυχαία, στα πλαίσια ενός συνήθους ή περιοδικού ιατρικού ελέγχου.
Υπολογίζεται ότι στο 87 % των περιπτώσεων υπερασβεστιαιμίας, η αιτία αυτής είναι ο ΡΗΡΤ.
Υπενθυμίζεται ότι ο ΡΗΡΤ διαγιγνώσκεται βιοχημικά. Η διάγνωση αυτή βασίζεται στο συνδυασμό υπερασβεστιαιμίας και υψηλών ή οριακά αυξημένων επιπέδων παραθορμόνης.
Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός – Το πρόβλημα της υποδιάγνωσης
Παρά ταύτα, μόνο το ένα τρίτο περίπου των ασθενών με υπερασβεστιαιμία υποβάλλεται σε έλεγχο των επιπέδων παραθορμόνης στη συνέχεια.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο υπερπαραθυρεοειδισμός (μία όχι σπάνια ενδοκρινοπάθεια) να μην διαγιγνώσκεται τελικά σε ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών.
Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός- Το πρόβλημα της υποθεραπείας
Ο ΡΗΡΤ είναι μία ενδοκρινοπάθεια η οποία δεν αντιμετωπίζεται σωστά και ριζικά σε ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών. Παρά το ότι έχουν προταθεί συγκεκριμένα κριτήρια για την χειρουργική αντιμετώπιση του υπερπαραθυρεοειδισμού, μόλις το 28 % των ασθενών υποβάλλονται σε παραθυρεοειδεκτομή. Ακόμη και στους ασθενείς με υπερπαραθυρεοειδισμό που συνοδεύεται από κλινικές εκδηλώσεις (συμπτώματα, ‘συμπτωματικός’ υπερπαραθυρεοειδισμός) μόνο το 51 % αυτών υποβάλλονται σε παραθυρεοειδεκτομή. Το ποσοστό αυτό είναι ακόμη μικρότερο στους ασθενείς με ασυμπτωματικό υπερπαραθυρεοειδισμό (δηλαδή στον υπερπαραθυρεοειδισμό που δεν συνοδεύεται από κλινικές εκδηλώσεις).
Η μόνη εξήγηση για τα χαμηλά αυτά ποσοστά είναι η άγνοια, καθώς τα ποσοστά αυτά δεν δικαιολογούνται από την ύπαρξη παραγόντων κινδύνου για τη χειρουργική επέμβαση (όπως για παράδειγμα σοβαρές συνυπάρχουσες παθήσεις ή βαριά γενική κατάσταση).
Ανάλογη είναι η εικόνα και σε πανεπιστημιακά νοσηλευτικά ιδρύματα. Στον χώρο αυτό, περίπου το 58 % των ασθενών με ασυμπτωματικό υπερπαραθυρεοειδισμό που θα έπρεπε να χειρουργηθούν (βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων) δεν υποβλήθηκαν σε παραθυρεοειδεκτομή, παρά το ότι υπήρχε ένδειξη για επέμβαση.
Είναι ενδιαφέρον ότι οι ασθενείς με υπερπαραθυρεοειδισμό οι οποίοι παρακολουθούνται από ενδοκρινολόγο είναι περισσότερο πιθανό να παραπεμφθούν για επέμβαση σε σύγκριση με τους ασθενείς που παρακολουθούνται από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων (π.χ. παθολόγους, γενικούς γιατρούς κλπ).
Σχόλιο
Η αποτυχία διάγνωσης και οριστικής (ριζικής) θεραπείας του υπερπαραθυρεοειδισμού έχει προφανείς συνέπειες για τους ασθενείς. Οι συνέπειες αυτές οφείλονται στη συνεχιζόμενη δράση των αυξημένων επιπέδων παραθορμόνης σε διάφορα όργανα, με δυνητικό αποτέλεσμα την εμφάνιση επιπλοκών της νόσου ακόμη και σε ασθενείς με αρχικά ασυμπτωματικό υπερπαραθυρεοειδισμό.
Αντίθετα, αν η ενδοκρινοπάθεια αυτή διαγνωστεί έγκαιρα, προσφέρεται δυνατότητα οριστικής και άμεσης αντιμετώπισης της νόσου, προλαμβάνοντας την εμφάνιση επιπλοκών.
Ann Surg 2019, 269:158
Ann Surg 2012, 255: 1179
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ
ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ– Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)
ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ– Άντερσεν 1 (Νέο Ψυχικό)
ΜΗΤΕΡΑ– Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)
Τηλ 6977068223 & 210-7487318
Email: georgesakorafas@yahoo.com
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ
ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ?
ΚΟΣΤΟΣ – ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ – ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
Υπερπαραθυρεοειδισμός – Πρωτοπαθής
Υπερπαραθυρεοειδισμός – Δευτεροπαθής και Τριτοπαθής
ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΚΟΡΑΦΑΣ / ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ[/vc_column_text][/vc_column]
