Θηλώδης καρκίνος θυρεοειδούς, λεμφαδενικές μεταστάσεις και υπερηχογράφημα
Εισαγωγή
Ο θηλώδης καρκίνος θυρειοειδούς χαρακτηρίζεται από την αυξημένη συχνότητα με την οποία παρατηρούνται λεμφαδενικής μεταστάσεις . Το υπερηχογράφημα είναι η αρχική και πιο σημαντική μέθοδος απεικόνισης για τους ασθενείς που παρουσιάζονται με όζο θυρεοειδούς ή καρκίνο θυρεοειδούς. Είναι επίσης η σημανιτκότερη απεικονιστική μέθοδος για την μετεγχειρητική παρακολούθηση των ασθενών που έχουν υποβληθεί σε επέμβαση για καρκίνο θυρεοειδούς (θυρεοειδεκτομή με ή χωρίς λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου).
Λεμφαδενικές μεταστάσεις και θηλώδης καρκίνος θυρεοειδούς – η σημασία του υπερηχογραφήματος
Το υπερηχογράφημα υψηλής ευκρίνειας μπορεί να ανιχνεύσει την ύπαρξη μεταστάσεων στους λεμφαδένες του τραχήλου σε ένα πολύ υψηλό (15 – 20 %) ποσοστό ασθενών με διάγνωση “θηλώδης καρκίνος θυρεοειδούς”.
Χάρη στις τεχνικές βελτιώσεις της υπερηχογραφίας, είναι σήμερα δυνατή η ανίχνευση παθολογικών λεμφαδένων μεγέθους ακόμη και 2 – 3 mm.
Το υπερηχογράφημα είναι μία φθηνή εξέταση, ευρέως διαθέσιμη στην κλινική πράξη, δεν εκθέτει τον ασθενή στις βλαπτικές δράσεις της ακτινοβολίας και μπορεί εύκολα να επαναληφθεί.
Έχει αποδειχθεί ότι τα αποτελέσματα του λεπτομερούς υπερηχογραφήματος μπορεί να αλλάξουν το είδος της χειρουργικής επέμβασης που σχεδιάζεται να εκτελεστεί σε ένα πολύ υψηλό ποσοστό των ασθενών με καρκίνο θυρεοειδούς (μέχρι και 40 %). Και αυτό γιατί αν απεικονιστούν λεμφαδενικές μεταστάσεις επιβάλλεται η εκτέλεση και ταυτόχρονου λεμφαδενικού καθαρισμού στον ίδιο χρόνο με την θυρεοειδεκτομή. Διαφορετικά, η απλή θυρεοειδεκτομή στις περιπτώσεις αυτές θεωρείται ανεπαρκής [λάθος] επέμβαση.
Τα δεδομένα αυτά καθιστούν εμφανή την πολύ μεγάλη σημασία του λεπτομερούς υπερηχογραφήματος του τραχήλου στον ασθενή με όζο θυρεοειδούς. Το σωστό υπερηχογράφημα θα πρέπει να περιλαμβάνει – εκτός της απεικόνισης του θυρεοειδούς – και τον έλεγχο όλων των λεμφαδενικών διαμερισμάτων του τραχήλου (χαρτογράφηση λεμφαδένων τραχήλου).
H εμπειρία του γιατρού που εκτελεί το υπερηχογράφημα είναι αυτονόητη. Ιδανικά, το υπερηχογράφημα του τραχήλου θα πρέπει να γίνεται από απεικονιστή έμπειρο και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην απεικόνιση του τραχήλου, προκειμένου να μην διαφύγουν της προσοχής ύποπτοι μη ψηλαφητοί λεμφαδένες.
Η ευαισθησία του υπερηχογραφήματος στην ανίχνευση λεμφαδενικών μεταστάσεων στους ασθενείς με διάγνωση “θηλώδης καρκίνος θυρεοειδούς” είναι μεγαλύτερη (~ 95 %) για τα πλάγια διαμερίσματα του τραχήλου (ΙΙ έως και V) και μικρότερη για το κεντρικό διαμέρισμα (VI) (~ 55 %). Αυτό οφείλεται στο ότι το κεντρικό διαμέρισμα καλύπτεται από τον αντίστοιχο λοβό του θυρεοειδούς (δεξιά και αριστερά).
Καρκίνος θυρεοειδούς 905
