Εισαγωγή
Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός & προεγχειρητικός εντοπισμός – πλεονεκτήματα και η σημασία του σήμερα για την ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή.- Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται στην παρουσία υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού ιστού που παράγει περίσσεια παραθορμόνης. Συνηθέστατα πρόκειται για μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς. Μέχρι περίπου τις αρχές της δεκαετίας του ’90 , λόγω της έλλειψης ευαίσθητων και ειδικών μεθόδων απεικόνισης, δεν υπήρχε ενδιαφέρον για τον προεγχειρητικό εντοπισμό του αδενώματος. Η στάση αυτή είναι εμφανής στη διατύπωση ενός επεμβατικού ακτινολόγου, του John L. Doppman το 1986: “In my opinion, the only localizing study indicated in a patient with untreated 1°HPTH is to localize an experienced parathyroid surgeon.” Από τότε έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα, κυρίως χάση στην πρόοδο της ιατρικής τεχνολογίας.
Προεγχειρητικός εντοπισμός
Ο όρος ‘προεγχειρητικός εντοπισμός’ αναφέρεται στην αναγνώριση του παθολογικού (υπερλειτουργούντος) παραθυρεοειδικού ιστού πριν επιχειρηθεί χειρουργική επέμβαση.
Ο προεγχειρητικός εντοπισμός επιτυγχάνεται σήμερα, στις περισσότερες περιπτώσεις, με τη βοήθεια δύο βασικών απεικονιστικών εξετάσεων: του υπερηχογραφήματος τραχήλου και του σπινθηρογραφήματος παραθυρεοειδών με Tc99m-sestamibi.
Σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν επιλεκτικά και κάποιες άλλες μέθοδοι απεικόνισης. Ενδεικτικά αναφέρεται η αξονική τομογραφία, η τετραδιάστατη αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία, το SPECT/CT κλπ.
Αδένωμα παραθυρεοειδούς – Προεγχειρητικός εντοπισμός και ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή
Ο προεγχειρητικός εντοπισμός του αδενώματος προσφέρει σήμερα τη δυνατότητα εκτέλεσης της λεγόμενης ελάχιστα επεμβατικής παραθυρεοειδεκτομής. Στην επέμβαση αυτή ο χειρουργός κατευθύνεται στον παθολογικό παραθυρεοειδικό ιστό (αδένωμα) που έχει εντοπιστεί με τον προεγχειρητικό εντοπιστικό έλεγχο. Αντίθετα, παλιότερα, όταν δεν υπήρχε η δυνατότητα προεγχειρητικού εντοπισμού, ο χειρουργός ήταν υποχρεωμένος να αναγνωρίσει όλους τους παραθυρεοειδείς και στις δύο πλευρές του τραχήλου (δεξιά και αριστερά). Με τον τρόπο αυτό και εφόσον υπήρχε η απαραίτητη εμπειρία από την πλευρά του, ο χειρουργός αναγνώριζε τον παθολογικό παραθυρεοειδή αδένα τον οποίο και αφαιρούσε (παραθυρεοειδεκτομή).
Πλεονεκτήματα
Η δυνατότητα ελάχιστα επεμβατικής παραθυρεοειδεκτομής καθορίζεται με βάση τα ευρήματα του προεγχειρητικού εντοπισμού.
Εφόσον υπάρχει θετικός προεγχειρητικός εντοπισμός, η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή αποτελεί μία ιδιαίτερα ελκυστική θεραπευτική επιλογή.
Η μέθοδος προσφέρει τα εξής πλεονεκτήματα:
- Μικρότερη συχνότητα εμφάνισης μετεγχειρητικά υποασβεστιαιμίας (καθώς αποφεύγονται οι χειρισμοί στους φυσιολογικούς παραθυροειδείς)
- Μικρότερη διάρκεια επέμβασης
- Μικρότερη πιθανότητα πάρεσης των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων λόγω μικρότερης έκτασης χειρουργικών χειρισμών, που περιορίζονται στην μία πλευρά του τραχήλου
- Μικρότερη τομή
- Μικρότερης έντασης πόνος
- Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
- Μικρότερη πιθανότητα επανεισαγωγής του ασθενούς (π.χ. λόγω μετεγχειρητικής υποασβεστιαιμίας)
ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Υπερπαραθυρεοειδισμός – Πρωτοπαθής
Υπερπαραθυρεοειδισμός – Δευτεροπαθής και Τριτοπαθής