Εισαγωγή

Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός & προεγχειρητικός εντοπισμός – πλεονεκτήματα και η σημασία του σήμερα για την ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή.- Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται στην παρουσία υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού ιστού που παράγει περίσσεια παραθορμόνης. Συνηθέστατα πρόκειται για μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς. Μέχρι περίπου τις αρχές της δεκαετίας του ’90 , λόγω της έλλειψης ευαίσθητων και ειδικών μεθόδων απεικόνισης, δεν υπήρχε ενδιαφέρον για τον προεγχειρητικό εντοπισμό του αδενώματος. Η στάση αυτή είναι εμφανής στη διατύπωση ενός επεμβατικού ακτινολόγου, του John L. Doppman το 1986: “In my opinion, the only localizing study indicated in a patient with untreated 1°HPTH is to localize an experienced parathyroid surgeon.” Από τότε έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα, κυρίως χάση στην πρόοδο της ιατρικής τεχνολογίας.

Προεγχειρητικός εντοπισμός

Ο όρος ‘προεγχειρητικός εντοπισμός’ αναφέρεται στην αναγνώριση του παθολογικού (υπερλειτουργούντος) παραθυρεοειδικού ιστού πριν επιχειρηθεί χειρουργική επέμβαση.

Ο προεγχειρητικός εντοπισμός επιτυγχάνεται σήμερα, στις περισσότερες περιπτώσεις, με τη βοήθεια δύο βασικών απεικονιστικών εξετάσεων: του υπερηχογραφήματος τραχήλου και του σπινθηρογραφήματος παραθυρεοειδών με Tc99m-sestamibi.

Σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν επιλεκτικά και κάποιες άλλες μέθοδοι απεικόνισης. Ενδεικτικά αναφέρεται η αξονική τομογραφία, η τετραδιάστατη αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία, το SPECT/CT κλπ.

Αδένωμα παραθυρεοειδούς – Προεγχειρητικός εντοπισμός και ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή

Ο προεγχειρητικός εντοπισμός του αδενώματος προσφέρει σήμερα τη δυνατότητα εκτέλεσης της λεγόμενης ελάχιστα επεμβατικής παραθυρεοειδεκτομής. Στην επέμβαση αυτή ο χειρουργός κατευθύνεται στον παθολογικό παραθυρεοειδικό ιστό (αδένωμα) που έχει εντοπιστεί με τον προεγχειρητικό εντοπιστικό έλεγχο. Αντίθετα, παλιότερα, όταν δεν υπήρχε η δυνατότητα προεγχειρητικού εντοπισμού, ο χειρουργός ήταν υποχρεωμένος να αναγνωρίσει όλους τους παραθυρεοειδείς και στις δύο πλευρές του τραχήλου (δεξιά και αριστερά). Με τον τρόπο αυτό και εφόσον υπήρχε η απαραίτητη εμπειρία από την πλευρά του, ο χειρουργός αναγνώριζε τον παθολογικό παραθυρεοειδή αδένα τον οποίο και αφαιρούσε (παραθυρεοειδεκτομή).

Πλεονεκτήματα

Η δυνατότητα ελάχιστα επεμβατικής παραθυρεοειδεκτομής καθορίζεται με βάση τα ευρήματα του προεγχειρητικού εντοπισμού.

Εφόσον υπάρχει θετικός προεγχειρητικός εντοπισμός, η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή αποτελεί μία ιδιαίτερα ελκυστική θεραπευτική επιλογή.

Η μέθοδος προσφέρει τα εξής πλεονεκτήματα:

Μικρότερη συχνότητα εμφάνισης μετεγχειρητικά υποασβεστιαιμίας (καθώς αποφεύγονται οι χειρισμοί στους φυσιολογικούς παραθυροειδείς)
Μικρότερη διάρκεια επέμβασης
Μικρότερη πιθανότητα πάρεσης των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων λόγω μικρότερης έκτασης χειρουργικών χειρισμών, που περιορίζονται στην μία πλευρά του τραχήλου
Μικρότερη τομή
Μικρότερης έντασης πόνος
Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
Μικρότερη πιθανότητα επανεισαγωγής του ασθενούς (π.χ. λόγω μετεγχειρητικής υποασβεστιαιμίας)

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ

ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ?

ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ