Αδένωμα παραθυρεοειδούς – Παραθορμόνη – Εισαγωγή

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται συνηθέστατα σε μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς (85 %). Σπανιότερα οφείλεται σε υπερπλασία παραθυρεοειδών (8 – 12 %)΄και σε διπλό αδένωμα (2-3 %), σπανιότατα δε σε καρκίνο παραθυρεοειδών (1 %). Η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης είναι ένα χρήσιμο ‘εργαλείο’ για την διεγχειρητική αξιολόγηση της επιτυχίας της επέμβασης για την αντιμετώπιση του υπερπαραθυρεοειδισμού.

Προγνωστική σημασία της διεγχειρητικής μέτρησης παραθορμόνης ορού

Εκτός από την χρήση της για την αξιολόγηση της επιτυχίας της επέμβασης, η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης έχει σημασία όσον αφορά την αξιολόγηση της πιθανότητας εμφάνισης επιμένοντος / υποτροπιάζοντος υπερπαραθυρεοειδισμού.

Γενικά, όσο μικρότερη είναι η μείωση των επιπέδων παραθορμόνης, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης επιμένοντος / υποτροπιάζοντος υπερπαραθυρεοειδισμού.

Η μέση πτώση των επιπέδων παραθορμόνης ορού διεγχειρητικά είναι μικρότερη στους ασθενείς με επιμένοντα υπερπαραθυρεοειδισμό. Επιπλέον, τα υψηλότερα επίπεδα ΡΤΗ στη μετεγχειρητική περίοδο είναι ένας προγνωστικός παράγοντας που σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα επιμένοντος / υποτροπιάζοντος υπερπαραθυρεοειδισμού.

Η μη ικανοποιητική εν προκειμένω εξέλιξη της επέμβασης ορίζεται σαν αποτυχία μείωσης διεγχειρητικά των επιπέδων παραθορμόνης κατά > 50 % σε σχέση με τα προεγχειρητικά επίπεδα. Σε αυτή την περίπτωση, οι ασθενείς είναι πιθανότερο να παρουσιάζουν νόσο με προσβολή περισσοτέρων του ενός παραθυρεοειδών αδένων (multiglandular disease) και μικρότερου μεγέθους παραθυρεοειδείς σε σύγκριση με τους ασθενείς στους οποίους η επέμβαση θεωρείται επιτυχής.

Σε βάθος χρόνου, η εμφάνιση υποτροπής του υπερπαραθυρεοειδισμού είναι πιθανότερη στους ασθενείς με διεγχειρητικές τιμές παραθορμόνης που κυμαίνονται από 41 έως 65 pg/ml σε σύγκριση με τους ασθενείς με επίπεδα < 40 pg/ml

Αδένωμα παραθυρεοειδούς