Πίνακας Περιεχομένων

Αδένωμα παραθυρεοειδούς – πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός και σπινθηρογράφημα

Εισαγωγή

Αδένωμα παραθυρεοειδούς – πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός – σπινθηρογράφημα.- Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι τέσσερις μικροί αδένες που ρυθμίζουν τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα μέσω της έκκρισης παραθορμόνης. Χαρακτηριστικό των παραθυρεοειδών αδένων είναι οι πολυάριθμες παραλλαγές όσον αφορά την ακριβή τους ανατομική θέση.

Οι παραθυρεοειδείς αδένες μπορεί να βρεθούν οπουδήποτε στον τράχηλο, από το ύψος της κάτω γνάθου μέχρι το ύψος των κλειδών και του στέρνου, ακόμη και εντός του θώρακα (συνήθως στο ανώτερο πρόσθιο μεσοθωράκιο). Όταν ένας παραθυρεοειδής αδένας βρίσκεται σε θέση εμφανώς διαφορετική και σε κάποια απόσταση από την συνήθη θέση του τότε χαρακτηρίζεται ως έκτοπος. Το αδένωμα παραθυρεοειδούς είναι η συνηθέστερη παθολογική βλάβη που μπορεί να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε από τους παραθυρεοειδείς αδένες.Το σπινθηρογράφημα αποτελεί βασική μέθοδο για την ανάεδιξή του.

Αδένωμα παραθυρεοειδούς – Προεγχειρητικός εντοπισμός

Συνήθως ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται σε αδένωμα παραθυρεοειδούς που αναπτύσσεται σε έναν παραθυρεοειδή (μονήρες αδένωμα). Σπανιότερα οφείλεται σε υπερπλασία των παραθυρεοειδών, σε διπλό αδένωμα παραθυρεοειδούς και εξαιρετικά σπάνια σε καρκίνο παραθυρεοειδών.

Η αξιόπιστη αναγνώριση της θέσης του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού ιστού διευκολύνει σημαντικά το έργο του χειρουργού και αυξάνει την πιθανότητα επιτυχίας της χειρουργικής επέμβασης. Ο εντοπισμός αυτός είναι σήμερα εφικτός σχεδόν πάντα με τις λεγόμενες προεγχειρητικές εντοπιστικές απεικονιστικές εξετάσεις.

Οι δύο βασικές από τις εξετάσεις αυτές είναι το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών και το υπερηχογράφημα. Σε σπανιότερες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν και άλλες μέθοδοι απεικόνισης. Στην παρούσα δημοσίευση θα ασχοληθούμε με το σπινθηρογράφημα.

Σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών

Το σπινθηρογράφημα αποτελεί βασική μέθοδο για να εντοπιστεί το αδένωμα παραθυρεοειδούς στους ασθενείς με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό. Το Technetium-99m sestamibi είναι το βασικό ραδιοϊσότοπο που χρησιμοποιείται για το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών. Η χρήση του ραδιοϊσοτόπου αυτού εν προκειμένω βασίζεται στην διαφορετική πρόσληψη και κατακράτησή του από τα κύτταρα που είναι πλούσια σε μιτοχόνδρια (όπως είναι τα κύτταρα του παραθυρεοειδικού ιστού).

Υπάρχουν και παραλλαγές της μεθόδου, όπως η τριδιάστατη απεικόνιση, SPECT [single photon emission CT]). Με την τριδιάστατη αυτή τεχνική απεικόνισης (SPECT) είναι ευκολότερος ο ακριβής εντοπισμός της θέσης του αδενώματος και ο προσδιορισμός της σχέσης του με τα παρακείμενα ανατομικά στοιχεία.

Σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών– πλεονεκτήματα

Το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών έχει τα εξής πλεονεκτήματα ως μέθοδος προεγχειρητικού εντοπισμού:

Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όταν το αδένωμα παραθυρεοειδούς εντοπίζεται σε ‘δύσκολες’ θέσεις, για παράδειγμα βαθιά στον τράχηλο, καλυπτόμενο από τον θυρεοειδή ή άλλα ανατομικά στοιχεία του τραχήλου.
Είναι σε θέση να απεικονίσει έκτοπο παραθυρεοειδικό υπερλειτουργικό ιστό (π.χ. έκτοπο αδένωμα παραθυρεοειδούς στο μεσοθωράκιο). Ειδικά στο έκτοπο μεσοθωρακικό αδένωμα παραθυρεοειδούς το υπερηχογράφημα δεν είναι χρήσιμο καθότι η μετάδοση των υπερηχητικών κυμάτων παρεμποδίζεται από τον οστέινο σκελετό του θωρακικού κλωβού και από το αεροπληθές πνευμονικό παρέγχυμα
Συνοδεύεται από ελάχιστη έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία
Είναι δυνατόν να αξιολογήσει την λειτουργία αυτομοσχεύματος παραθυρεοειδικού ιστού, σε περίπτωση που έχει γίνει αυτομεταμόσχευση στο αντιβράχιο ή σε άλλη θέση (σε ασθενείς με διάχυτη υπερπλασία παραθυρεοειδών)

Σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών – προβλήματα και περιορισμοί

Περιορισμοί του σπινθηρογραφήματος παραθυρεοειδών με Tc99m-sestamibi είναι:

H δυσκολία αξιολόγησης της κατάστασης του θυρεοειδούς αδένα
Η πιθανότητα ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων λόγω ύπαρξης όζων θυρεοειδούς
Η περιορισμένη διαγνωστική αξία σε ασθενείς με νόσο περισσοτέρων του ενός παραθυρεοειδών αδένων (multigland disease)
Έχει επίσης βρεθεί ότι η διαγνωστική αξία του σπινθηρογραφήματος σχετίζεται και με το μέγεθος (βάρος) του παθολογικού παραθυρεοειδικού ιστού. Το γεγονός αυτό περιορίζει την διαγνωστική αξία του σπινθηρογραφήματος στα μικρά αδενώματα παραθυρεοειδών.

Η συνδυασμένη χρήση του υπερηχογραφήματος και του σπινθηρογραφήματος αυξάνει την διαγνωστική ακρίβεια του προεγχειρητικού εντοπισμού σε σύγκριση με την κάθε μία από τις δύο μεθόδους αυτές ξεχωριστά. Παρά ταύτα, το πρόβλημα του ακριβούς προεγχειρητικού εντοπισμού παραμένει στην νόσο με προσβολή περισσοτέρων του ενός παραθυρεοειδών αδένων (MGD, multiglandular disease), ακόμη και με τη συνδυασμένη χρήση υπερηχογραφήματος και σπινθηρογραφήματος.

Καρκίνος θυρεοειδούς στα παιδιά

Καρκίνος θυρεοειδούς στην εγκυμοσύνη

Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΩΝ