Οι περισσότεροι ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε επεμβάσεις θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών (θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή) φοβούνται και ανησυχούν για τις φωνητικές τους χορδές και διατυπώνουν την ανησυχία τους αυτή ρωτώντας αν θα επηρεαστεί η φωνή τους μετά την επέμβαση.
Η πραγματικότητα εντούτοις είναι ότι οι φωνητικές χορδές δεν φαίνονται στη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής – παραθυρεοειδεκτομής καθώς βρίσκονται στο εσωτερικό του λάρυγγα, ενώ η επέμβαση εξελίσσεται στην εξωτερική επιφάνεια του λάρυγγα και της τραχείας. Ο χειρουργός εντούτοις οφείλει να αναγνωρίσει και να προστατέψει τα λαρυγγικά νεύρα που ελέγχουν την κινητικότητα (λειτουργία) των φωνητικών χορδών και (με τον τρόπο αυτό) τη φωνητική λειτουργία.
Τα λαρυγγικά νεύρα είναι δύο σε κάθε πλευρά (δεξιά και αριστερά), το άνω και το κάτω λαρυγγικό. Ο έξω κλάδος των άνω λαρυγγικών και τα κάτω λαρυγγικά είναι κινητικά νεύρα, δηλαδή ελέγχουν την κινητικότητα των φωνητικών χορδών (στην περίπτωση του έξω κλάδου των άνω λαρυγγικών αυτό επιτυγχάνεται έμμεσα μέσω του κινητικού ελέγχου των κρικοθυρεοειδών μυών).
Τα κάτω λαρυγγικά νεύρα είναι επίσης γνωστά και σαν παλίνδρομα λαρυγγικά νεύρα, λόγω της πορείας που ακολουθούν. Εκφύονται από τα πνευμονογαστρικά νεύρα, σε χαμηλότερο επίπεδο και στη συνέχεια ακολουθούν ανοδική πορεία στον τράχηλο («παλίνδρομη»), μεταξύ τραχείας και οισοφάγου (στην λεγόμενη τραχειοοισοφαγική αύλακα).
Στην τελική τους μοίρα πορεύονται πίσω από τον σύστοιχο λοβό του θυρεοειδούς αδένα, πριν εισέλθουν στον λάρυγγα, στο ύψος της κρικοθυρεοειδικής μεμβράνης. Τα άνω λαρυγγικά νεύρα πορεύονται κατά μήκος των άνω θυρεοειδικών αγγείων.
Η στενή τους ανατομική σχέση με τον θυρεοειδή αδένα εκθέτει τα λαρυγγικά νεύρα σε κίνδυνο τραυματισμού στη διάρκεια της θυρεοειδεκτομής – παραθυρεοειδεκτομής.
Συνηθέστερες θέσεις όπου γίνονται κακώσεις είναι για μεν τα παλίνδρομα (κάτω) λαρυγγικά νεύρα ο κάτω πόλος του κάθε λοβού του θυρεοειδούς (στη φάση της απολίνωσης και διατομής των κάτω θυρεοειδικών αγγείων) και ο σύνδεσμος του Berry (ένας σύνδεσμος που καθηλώνει τον θυρεοειδή πάνω στην τραχεία/λάρυγγα και ο οποίος βρίσκεται στο ύψος της εισόδου των κάτω λαρυγγικών νεύρων στον λάρυγγα.
Αντίθετα, ο έξω κλάδος των άνω λαρυγγικών νεύρων διατρέχει κίνδυνο κάκωσης στην φάση της κινητοποίησης του άνω λοβού του θυρεοειδούς και της απολίνωσης των άνω θυρεοειδικών αγγείων.
Η βλάβη ενός εκ των δύο κάτω λαρυγγικών νεύρων εκδηλώνεται με βράγχος φωνής (βραχνάδα), ενώ η βλάβη και των δύο μπορεί να προκαλέσει αφωνία και στένωση του αεραγωγού με δύσπνοια και εισπνευστικό συριγμό.
Η βλάβη του έξω κλάδου του άνω λαρυγγικού νεύρου συνοδεύεται από λιγότερο εμφανείς κλινικές εκδηλώσεις (συμπτώματα), όπως αδυναμία φώνησης σε υψηλές συχνότητες (π.χ. σε τραγούδι), δυσκολία στην κατάποση (συχνά ο ασθενής αισθάνεται ότι πνίγεται ιδιαίτερα όταν πίνει υγρά).