Υπερθυρεοειδισμός και ακοκκιοκυτταραιμία
Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μία συνηθισμένη πάθηση που χαρακτηρίζεται από αυξημένη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών σε ποσότητες που υπερβαίνουν τις ανάγκες του οργανισμού. Μπορεί να οφείλεται σε διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (νόσος Graves), πολυοζώδη τοξική βρογχοκήλη και τοξικό αδένωμα.
Με τον όρο «ακοκκιοκυτταραιμία» περιγράφεται η δραματική μείωση του αριθμού των ουδετερόφιλων στο αίμα, δηλαδή των λευκών αιμοσφαιρίων που είναι υπεύθυνα για την άμυνα του οργανισμού έναντι μικροβίων και ιών. Όταν ο αριθμός των ουδετερόφιλων στο αίμα μειωθεί κάτω από 500/mm3 τότε ομιλούμε για «ουδετεροπενία». Όταν ο αριθμός των ουδετερόφιλων μειωθεί σε επίπεδα κάτω από 100/mm3 τότε ομιλούμε για «ακοκκιοκυτταραιμία».
Υπερθυρεοειδισμός – Ποια η σχέση του με την ακκοκιοκυτταραιμία?
Ο υπερθυρεοειδισμός αρχικά αντιμετωπίζεται συντηρητικά, με τη χορήγηση των λεγομένων αντιθυρεοειδικών φαρμάκων. Τα φάρμακα αυτά αναστέλλουν την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα. Τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα (καρβιμαζόλη, μεθιμαζόλη, προπυλοθειουρακίλη) που χορηγούνται στη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού μπορεί να προκαλέσουν σπάνια ακοκκιοκυτταραιμία.
Ακοκκιοκυτταραιμία παρατηρείται σε ποσοστό 0.2 – 0.5 % των ασθενών με νόσο Graves που λαμβάνουν αντιθυρεοειδικά φάρμακα.
Η ακοκκιοκυτταραιμία εκδηλώνεται συνηθέστατα με υψηλό πυρετό και πονόλαιμο. Μπορεί όμως ο ασθενής να είναι τελείως ασυμπτωματικός. Σπανιότερα μπορεί να παρατηρηθεί κακουχία, διόγκωση τραχηλικών λεμφαδένων, σηψαιμία και θάνατος.
Η ακκοκιοκυτταραιμία είναι μία πολύ σοβαρή επιπλοκή, με θνητότητα που φθάνει έως 40 %.
Η διάγνωση τίθεται πολύ εύκολα με μία γενική εξέταση αίματος, όπου παρατηρείται δραματική πτώση του απόλυτου αριθμού των ουδετερόφιλων στο αίμα σε επίπεδα κάτω από 100/mm3 (ακκοκιοκυτταραιμία) ή κάτω από 500/mm3 (ουδετεροπενία). Τα υπόλοιπα είδη κυττάρων του αίματος συνήθως δεν επηρεάζονται.
Η θεραπεία περιλαμβάνει:
- Άμεση διακοπή της χορήγησης του αντιθυρεοειδικού φαρμάκου
- Επείγουσα καταπολέμηση λοιμώξεων με τα κατάλληλα αντιβιοτικά. Συνήθως χορηγούνται αντιβιοτικά ευρέως φάσματος, συχνά σε συνδυασμό με γενταμυκίνη ή αμικασίνη.
- Αν ο πυρετός επιμείνει μετά τις 4-5 ημέρες συνήθως γίνεται προσθήκη βανκομυκίνης ή και αντιμυκητιασικού φαρμάκου (π.χ. αμφοτερικίνης Β).
- Προστασία από πιθανά αλλεργιογόνα
- Χορήγηση αυξητικών παραγόντων
Αν δεν εμφανιστεί λοίμωξη, ο ασθενής τίθεται σε στενή παρακολούθηση
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ
ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ-Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)
ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ – Άντερσεν 5 (Νέο Ψυχικό)
ΜΗΤΕΡΑ– Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)
ΤΗΛ. 2107487318 & 6977068223
email: georgesakorafas@yahoo.com
