Καρκίνος θυρεοειδούς και επιβίωση – θηλώδης καρκίνος θυρεοειδούς
Καρκίνος θυρεοειδούς και επιβίωση. Με τον όρο ‘επιβίωση’ προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τι ποσοστό ασθενών με την ίδια μορφή καρκίνου και στο ίδιο στάδιο της νόσου θα είναι ακόμη ζωντανοί για ένα χρονικό διάστημα (συνήθως 5 ετών) μετά τη διάγνωση. Ο προσδιορισμός αυτός εκφράζεται με ένα ποσοστό επί τοις εκατό. Αν για παράδειγμα, το ποσοστό αυτό είναι 98 % αυτό σημαίνει ότι από τους ασθενείς με αυτή τη μορφή καρκίνου το 98 % θα είναι ζωντανοί στα πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση, σε σύγκριση με τα άτομα που δεν πάσχουν από καρκίνο.
Η ‘επιβίωση’ δεν μας προσδιορίζει το πόσο θα ζήσει κάποιος συγκεκριμένος ασθενής, αλλά πόνο πιθανό είναι να είναι επιτυχής η θεραπεία στην οποία υποβάλλεται μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (5 ετών).
Όπως είναι αυτονόητο, όσο πιο προχωρημένος είναι ένας καρκίνος, τόσο μειώνεται και η πιθανότητα ίασής του. Για το λόγο αυτό έχει νόημα να μελετηθεί η επιβίωση ανάλογα με το στάδιο του καρκίνου.
Ειδικά όσον αφορά τον καρκίνο του θυρεοειδούς, μία αδρή αλλά χρήσιμη ταξινόμηση ανάλογα με το στάδιό του είναι η εξής:
- Εντοπισμένη νόσος – ο καρκίνος περιορίζεται μέσα στον θυρεοειδή
- Νόσος με περιοχική διασπορά – επέκταση της νόσου στα πέριξ όργανα του τραχήλου (συνήθως λεμφαδένες)
- Νόσος με μακρινές μεταστάσεις – όπως για παράδειγμα στα οστά, στους πνεύμονες, στο ήπαρ, στον εγκέφαλο κλπ.
Ειδικά για τον θηλώδη καρκίνο θυρεοειδούς, η 5ετής επιβίωση έχει ως εξής:
Εντοπισμένη νόσος
5ετής επιβίωση > 99.5 %
Περιοχική διασπορά
5ετής επιβίωση 99 %
Μακρινές μεταστάσεις
5ετής επιβίωση 74 %
Συνολική 5ετής επιβίωση (για όλα τα στάδια της νόσου) > 99.5 %
Τονίζεται και πάλι ότι τα ποσοστά αυτά αναφέρονται στο στάδιο του καρκίνου θυρεοειδούς όταν τίθεται η διάγνωση. Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν αν το στάδιο της νόσου αλλάξει στη συνέχεια σε περίπτωση εμφάνισης υποτροπής της νόσου.
Επίσης τα ποσοστά αυτά δεν λαμβάνουν υπόψη άλλες σημαντικές παραμέτρους, που εντούτοις είναι σημαντικές για την επιβίωση του κάθε συγκεκριμένου ασθενούς, όπως η ηλικία, η γενική κατάσταση της υγείας του, συνυπάρχουσες παθήσεις κλπ.
Δεν λαμβάνεται επίσης υπόψη και η ανταπόκριση του ασθενούς στη θεραπεία.
Τονίζεται επίσης ότι τα ποσοστά επιβίωσης είναι πιθανόν σήμερα καλύτερα από αυτά που αναφέρονται παραπάνω, καθώς τα παραπάνω ποσοστά προέρχονται από παλαιότερες μελέτες (τουλάχιστον άνω των 5 ετών), ενώ παράλληλα βελτιώνονται οι θεραπευτικές μέθοδοι.
Τέλος, υπογραμμίζεται ότι προϋπόθεση για την επίτευξη των βέλτιστων θεραπευτικών αποτελεσμάτων ώστε η επιβίωση του κάθε συγκεκριμένου ασθενούς να είναι η μέγιστη δυνατή είναι η πλήρης συμμόρφωσή του προς τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού, που από την πλευρά του οφείλει να συμμορφώνεται με τις τρέχουσες θεραπευτικές τακτικές, όπως αυτές προτείνονται από τους επίσημους επιστημονικούς φορείς.
Βασική επίσης προϋπόθεση για την επίτευξη του βέλτιστου θεραπευτικού αποτελέσματος, όπως αυτό μετράται με διάφορες παραμέτρους (μεταξύ των οποίων και η επιβίωση των ασθενών) είναι η ριζική εκτέλεση της επέμβασης , όπως αυτή μπορεί να γίνει με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια από εξειδικευμένο και έμπειρο χειρουργό θυρεοειδούς
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ
ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ-Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)
ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ – Άντερσεν 5 (Νέο Ψυχικό)
ΜΗΤΕΡΑ– Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)
ΤΗΛ. 2107487318 & 6977068223
email: georgesakorafas@yahoo.com
Τι είναι ο Καρκίνος Θυρεοειδούς & Ποιες οι μορφές του;
Υπό τον όρο «καρκίνος θυρεοειδούς» περιλαμβάνεται μία ετερογενής κατηγορία κακοήθων νεοπλασμάτων, των οποίων η βιολογική συμπεριφορά ποικίλει ευρέως.Στο ένα άκρο του φάσματος είναι το θηλώδες καρκίνωμα του θυρεοειδούς, που αποτελεί τη συνηθέστερη μορφή κακοήθους όγκου του θυρεοειδούς. Το θηλώδες καρκίνωμα παρατηρείται συνήθως σε άτομα νεαρής ηλικίας, αυξάνεται αργά, μεθίσταται μέσω της λεμφικής οδού (στους τραχηλικούς λεμφαδένες, αρχικά). Χαρακτηριστική είναι η πολύ καλή πρόγνωση του θηλώδους καρκινώματος, ακόμη και όταν υπάρχουν μεταστάσεις στους τραχηλικούς λεμφαδένες.
Διαδικασία
- O ασθενής προσέρχεται νηστικός το πρωί της ημέρας της επέμβασης και σύντομα στη συνέχεια ακολουθεί η χειρουργική επέμβαση.
- Δεν υπάρχει χρόνος αναμονής (καθυστέρηση) για την επέμβαση.
- Η τομή είναι η μικρότερη δυνατή για την σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος του ασθενούς (ανάλογα με την φύση του προβλήματος).
- Στην επέμβαση χρησιμοποιούνται – ανάλογα με τις ενδείξεις και σύμφωνα με τις οδηγίες των μεγάλων διεθνών επιστημονικών εταιρειών (Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών) – όλα τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα [κατά περίπτωση], όπως διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση (intraoperative neuromonitoring) και οι προηγμένες συσκευές σύγχρονης αιμόστασης (με ραδιοσυχνότητες [radiofrequency] ή υπερήχους) για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια κατά τη διενέργεια της επέμβασης. Η περίπτωση του κάθε ασθενούς εξετάζεται με ιδιαίτερη προσοχή και η επέμβαση που θα ακολουθήσει επιλέγεται με βάση τόσο τα σύγχρονα βιβλιογραφικά δεδομένα όσο και την μεγάλη εμπειρία που έχει συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια στη χειρουργική θυρεοειδούς-παραθυρεοειδών.
- Για τη διασφάλιση του βέλτιστου αισθητικού αποτελέσματος εφαρμόζεται τεχνική πλαστικής αποκατάστασης της χειρουργικής τομής, με χρήση πολύ λεπτού απορροφήσιμου ράμματος και ενδοδερμική ραφή, ενώ επιλέγεται κάποια δερματική πτυχή του τραχήλου για την τομή ώστε αυτή να μην είναι ορατή μετεγχειρητικά.
- Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος και ελέγχεται εύκολα με τα συνήθη απλά αναλγητικά.
- Η επέμβαση ολοκληρώνεται σε διάστημα περίπου 1 – 1.5 ώρας (στις συνήθεις περιπτώσεις) και στη συνέχεια γίνεται η αφύπνιση του ασθενούς που μπορεί να παραμείνει για μικρό διάστημα στην ανάνηψη στο χώρο των χειρουργείων.
- Στη συνέχεια διακομίζεται στο θάλαμο, όπου κινητοποιείται πολύ σύντομα (μετά από 1-2 ώρες).
- Το απόγευμα της ημέρας της επέμβασης γίνεται διακοπή της ενδοφλέβιας χορήγησης ορών και το βράδυ της ημέρας της επέμβασης αρχίζει η χορήγηση υγρών και ελαφράς τροφής από το στόμα.
- Την επομένη της επέμβασης ο ασθενής εξέρχεται της κλινικής και επιστρέφει στις συνήθεις του καθημερινές δραστηριότητες.
- Είναι σε θέση να επανέλθει στα επαγγελματικά του καθήκοντα μετά από 3-4 ημέρες (δικαιούται πάντως αναρρωτικής άδειας μετεγχειρητικά, αν το επιθυμεί).
- Με το εξιτήριο ο ασθενής λαμβάνει τις απαραίτητες οδηγίες και την αγωγή που ενδείκνυται, η οποία μπορεί να τροποποιηθεί όταν είναι διαθέσιμη η ιστολογική εξέταση. Χορηγείται επίσης ένα λεπτομερές αναλυτικό ενημερωτικό σημείωμα, στο οποίο περιγράφονται τα δεδομένα του προεγχειρητικού ελέγχου, τα διεγχειρητικά ευρήματα και η χειρουργική επέμβαση (πρακτικό επέμβασης).