Εισαγωγή
Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός – Οι πρόσφατες εξελίξεις και τελειοποιήσεις της σύγχρονης ιατρικής απεικόνισης προσφέρουν την δυνατότητα προεγχειρητικού εντοπισμού του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού ιστού. Στις περισσότερες περιπτώσεις (85 %) πρόκειται για μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς, ενώ στο 2 – 5 % μπορεί να υπάρχει διπλό αδένωμα. Η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια στην επέμβαση εκλογής για την αντιμετώπιση του αδενώματος παραθυρεοειδών.
Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός – Βασικές εξετάσεις προεγχειρητικού εντοπισμού
Οι δύο εξετάσεις που χρησιμοποιούνται σήμερα συνηθέστερα για τον προεγχειρητικό εντοπισμό στους ασθενείς με ΡΗΡΤ είναι:
- το υπερηχογράφημα τραχήλου και
- το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών με Tc99m-sestamibi .
Όταν τα αποτελέσματα των δύο αυτών εξετάσεων συμφωνούν μεταξύ τους, τότε ο χειρουργός μπορεί να εφαρμόσει ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή. Η μέθοδος αυτή προσφέρει τη δυνατότητα στο χειρουργό να κατευθυνθεί εξ αρχής στη θέση όπου έχει εντοπισθεί το αδένωμα, το οποίο και αφαιρεί.
Ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή – Πλεονεκτήματα
Η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή (MIP, Minimally Invasive Parathyroidectomy ή αλλιώς στοχευμένη ή εκλεκτική παραθυρεοειδεκτομή) έχει αρκετά πλεονεκτήματα σε σχέση με την κλασική διερεύνηση τραχήλου. Η κλασική διερεύνηση (ερευνητική) τραχήλου εφαρμόζονταν παλαιότερα. Στην ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή αναγνωρίζονται όλοι οι παραθυρεοειδείς και στις δύο πλευρές του τραχήλου.
ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή – Βασικά πλεονεκτήματα:
- Μικρότερη τομή
- Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
- Μικρότερη έκταση ιστικών κακώσεων
- Λιγότερος πόνος
- Μικρότερη νοσηρότητα
Ελάχιστα επεμβατική παραθυροειδεκτομή – Πότε έχει θέση;
Η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή από έμπειρο και εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς-παραθυρεοειδών είναι μία σωστή επιλογή στις εξής περιπτώσεις:
- Θετικές προεγχειρητικές μελέτες εντοπισμού (συνηθέστατα υπερηχογράφημα και σπινθηρογράφημα) που συμφωνούν μεταξύ τους
- Απουσία οικογενειακού ιστορικού πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού
- Απουσία συνυπάρχουσας πάθησης του θυρεοειδούς για την οποία θα απαιτηθεί ταυτόχρονη χειρουργική επέμβαση
- Όταν δεν είναι ο ασθενής σε αγωγή με λίθιο (σε ψυχιατρικούς ασθενείς)
