Εισαγωγή
Πρωτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός και ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή – Αποτελεσματικότητα και Ασφάλεια.- Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων (80 – 85 %) σε μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς.
Η κλασική παλαιότερη μέθοδος αντιμετώπισης του υπερπαραθυρεοειδισμού ήταν η λεγόμενη αμφοτερόπλευρη διερεύνηση τραχήλου (Bilateral Neck Exploration, BNE). Η ΒΝΕ εισήχθη στην κλινική πράξη το 1925 και παρέμεινε σε ευρεία χρήση μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα.
Σε έμπειρα χέρια, η ΒΝΕ προσέφερε υψηλά ποσοστά ίασης (πάνω από 95 %), ενώ συνοδευόταν από χαμηλή συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών (νοσηρότητα < 3 %).
Η ΒΝΕ δεν είχε σαν προϋπόθεση τον προεγχειρητικό απεικονιστικό εντοπισμό του αδενώματος.
Η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή (ΜΙΡ)
Οι σημαντικές πρόοδοι της ιατρικής απεικόνισης, που σημειώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, προσφέρουν τη δυνατότητα αξιόπιστου και ακριβούς προεγχειρητικού εντοπισμού του αδενώματος. Με τον τρόπο αυτό άρχισε να αναπτύσσεται σταδιακά η τακτική της λεγόμενης ελάχιστα επεμβατικής (ή στοχευμένης, εκλεκτικής) παραθυρεοειδεκτομής (Minimmaly Invasive Parathyroidectomy [MIP], Selective / Targeted Parathyroidectomy).
Στην ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή, ο χειρουργός θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών κατευθύνεται στοχευμένα στην περιοχή όπου έχει εντοπιστεί το αδένωμα. Η εκτομή του αδενώματος γίνεται μέσω μιας μικρής τομής (~ 2 έως 2.5 cm). Η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή έχει πλέον αντικαταστήσει στην πράξη την ΒΝΕ (αν και υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις όπου μπορεί να χρειαστεί να ακολουθηθεί η τακτική της ΒΝΕ). Και αυτό γιατί προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα (λιγότεροι χειρουργικοί χειρισμοί, μικρότερο ιστικό τραύμα, καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, μικρότερη ένταση πόνου, μικρότερη νοσηλεία κλπ).
Προεγχειρητικός εντοπισμός
Προϋπόθεση για την εφαρμογή της ΜΙΡ είναι ο ακριβής και αξιόπιστος προεγχειρητικός εντοπισμός.
Οι δύο βασικές εξετάσεις προεγχειρητικού εντοπισμού του αδενώματος είναι στην πράξη το υπερηχογράφημα παραθυρεοειδούς και το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών (με Tc99m-sestamibi). H ιδανική περίπτωση για την ΜΙΡ είναι να υπάρχει συμφωνία των δύο αυτών εξετάσεων.
Σε κάποιες πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθούν κάποιες περισσότερο εξειδικευμένες εξετάσεις, όπως η τετραδιάστατη αξονική τομογραφία (4D-CT).
Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός – Πόσο αποτελεσματική είναι η ΜΙΡ στην αντιμετώπιση του?
Όταν επιλέγεται με τα σωστά κριτήρια, η ΜΙΡ είναι εξαιρετικά αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού.
Τα ποσοστά ίασης σε βάθος τριετίας είναι εξαιρετικά υψηλά (~ 97 %), ενώ χαμηλά είναι τα ποσοστά υποτροπής της νόσου (περίπου 1.5 %).
Η ΜΙΡ συνοδεύεται από μικρή πιθανότητα εμφάνισης παροδικών (αναστρέψιμων) επιπλοκών (4 %), με συνηθέστερες την υποασβεστιαιμία και την προσωρινή πάρεση του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου.
