Παραθυρεοειδής αδένας συμπτώματα

Παραθυρεοειδής αδένας συμπτώματα

Παραθυρεοειδής αδένας συμπτώματα.- Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι τέσσερις μικροί αδένες που βρίσκονται πίσω από τον θυρεοειδή αδένα, δύο δεξιά και δύο αριστερά. Έχουν μέγεθος φακής, εντούτοις όμως – παρά το μικρό τους μέγεθος – έχουν μεγάλη σημασία για την σωστή ρύθμιση των επιπέδων του ασβεστίου στο αίμα.

Η συνηθέστερη πάθηση των παραθυρεοειδών αδένων είναι ο υπερπαραθυρεοειδισμός. Ο υπερπαραθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται από αυξημένη παραγωγή παραθορμόνης από έναν ή περισσότερους παραθυρεοειδείς αδένες. Στην παρούσα ανάρτηση θα αναφερθούμε στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό (είναι η συχνότερη μορφή, υπάρχει όμως και ο σπανιότερος δευτεροπαθής και τριτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, που παρατηρείται κυρίως σε νεφροπαθείς ασθενείς).

Κατά σειρά συχνότητας, η αυξημένη παραγωγή παραθορμόνης οφείλεται σε:

• Αδένωμα παραθυρεοειδούς (μονήρες αδένωμα, 85 %)
• Υπερπλασία παραθυρεοειδών (10 – 12 %) (αυξημένη παραγωγή από περισσοτέρους του ενός ή και από τους 4 παραθυρεοειδείς)
• Διπλό αδένωμα παραθυρεοειδούς (2 – 3 %)
• Καρκίνο παραθυρεοειδούς (1 %)

Σαν αποτέλεσμα της αυξημένης παραγωγής παραθορμόνης παρατηρείται αυξημένη κινητοποίηση του ασβεστίου από τα οστά. Το ασβέστιο αυτό στη συνέχεια εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος και κατόπιν αποβάλλεται από τους νεφρούς με τα ούρα.

Παραθυρεοειδής αδένας συμπτώματα.- Έτσι εξηγείται γιατί τα βασικά συμπτώματα του υπερπαραθυρεοειδισμού προέρχονται από τα δύο αυτά βασικά όργανα (όργανα-στόχος), τα οστά και τους νεφρούς.

Aπό τα οστά παρατηρείται αρχικά οστεοπενία και στη συνέχεια οστεοπόρωση. Παλαιότερα, σε παραμελημένες περιπτώσεις, παρατηρούνταν και πιο βαριές εκφυλιστικές βλάβες των οστών, όπως η ινώδης κυστική οστεΐτιδα. Σπάνια μπορεί να παρατηρηθούν και παθολογικά κατάγματα, δηλαδή κατάγματα χωρίς την άσκηση σημαντικής δύναμης (βίας) επί των οστών.

Από τους νεφρούς χαρακτηριστική είναι η νεφρολιθίαση, που εμφανίζεται λόγω της αυξημένης αποβολής ασβεστίου με τα ούρα. Το ασβέστιο καθιζάνει στη συνέχεια στα ούρα, δημιουργώντας λίθους στο ουροποιητικό. Ιδιαίτερα ύποπτη για υπερπαραθυρεοειδισμό θα πρέπει να θεωρείται η νεφρολιθίαση που υποτροπιάζει (δηλαδή που εμφανίζεται συχνά, μετά από την αρχική της αντιμετώπιση και αποβολή ή αφαίρεση τού λίθου). Σε σπανιότερες περιπτώσεις, το ασβέστιο μπορεί να εναποτεθεί στο νεφρικό παρέγχυμα, δημιουργώντας την χαρακτηριστική εικόνα της νεφρασβέστωσης.

Παραθυρεοειδής αδένας συμπτώματα – μη ειδικά.- Εκτός από τις δύο αυτές βασικές κλινικές εκδηλώσεις του υπερπαραθυρεοειδισμού, υπάρχουν και πολλές άλλες που χαρακτηρίζονται σαν μη ειδικές. Ο λόγος που οι εκδηλώσεις αυτές χαρακτηρίζονται ως μη ειδικές είναι ότι μπορεί να οφείλονται σε πολλά άλλα αίτια, πέραν του υπερπαραθυρεοειδισμού. Η απόδειξη ότι οφείλονται στον υπερπαραθυρεοειδισμό είναι η εξαφάνισή τους μετά από την επιτυχή αντιμετώπιση του υπερπαραθυρεοειδισμού (επιτυχή παραθυρεοειδεκτομή).

Ενδεικτικά αναφέρονται στη συνέχεια κάποιες από αυτές τις μη ειδικές κλινικές εκδηλώσεις του υπερπαραθυρεοειδισμού:

• Μυαλγίες
• Αρθραλγίες
• Αδυναμία συγκέντρωσης
• Αϋπνία
• Εύκολη κόπωση
• Αδυναμία
• Κατάθλιψη
• Ευερεθιστότητα
• Άγχος
• Διαταραχές της μνήμης
• Ανορεξία κλπ.

Συχνά πολλά από τα μη ειδικά συμπτώματα διαφεύγουν της προσοχής, ενώ υπάρχουν σε πολύ μεγάλο ποσοστό σε ασθενείς με υπερπαραθυρεοειδισμό, ακόμη και όταν λείπουν οι χαρακτηριστικές εκδηλώσεις από τα οστά και τους νεφρούς. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει ερωτηματικά όσον αφορά την ύπαρξη ή μη του λεγόμενου ‘ασυμπτωματικού’ υπερπαραθυρεοειδισμού.

Σε κάθε περίπτωση, η διερεύνηση του ασθενούς με πιθανό πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό θα πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, προκειμένου να μην διαφύγει της προσοχής η διάγνωση και η έγκαιρη αντιμετώπιση της νόσου. Υπάρχουν πράγματι δεδομένα που δείχνουν ότι ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός διαφεύγει συχνά της προσοχής, ακόμη και σήμερα, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να εκτίθενται στον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών της νόσου.

Η σωστή αξιολόγηση των συμπτωμάτων είναι το πρώτο βήμα που θα πρέπει να γίνει. Το δεύτερο βήμα είναι η σωστή διαγνωστική διερεύνηση των ασθενών. Οι εξετάσεις που θα πρέπει να γίνουν είναι συγκεκριμένες. Δεν έχει νόημα να ζητούνται αδιάκριτα εξετάσεις που δεν έχουν καμία διαγνωστική αξία και αυξάνουν την ταλαιπωρία του ασθενούς και το κόστος.

Ιδιαίτερη σημασία έχει εν προκειμένω η ενεργός εξ αρχής εμπλοκή εξειδικευμένου και έμπειρου χειρουργού παραθυρεοειδών, ο οποίος θα αξιολογήσει όλα τα δεδομένα του διαγνωστικού ελέγχου του ασθενούς και θα τον κατευθύνει ανάλογα αν χρειαστεί περαιτέρω διαγνωστικός έλεγχος. Ο εξειδικευμένος χειρουργός παραθυρεοειδών – πέραν του διαγνωστικού ελέγχου – είναι αυτός που μπορεί να φέρει εις πέρας με επιτυχία και ασφάλεια την επέμβαση αφαίρεσης του παραθυρεοειδούς, δίνοντας άμεση και οριστική λύση στο πρόβλημα του ασθενούς.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ

ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ-Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)

ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ – Άντερσεν 5 (Νέο Ψυχικό)

ΜΗΤΕΡΑ- Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)

ΤΗΛ. 2107487318 & 6977068223

email: georgesakorafas@yahoo.com