Skip to main content
search

Εισαγωγή

Είναι αδένωμα παραθυρεοειδούς? ή μήπως όζος θυρεοειδούς? ή μήπως τραχηλικός λεμφαδένας? Μία απλή μέθοδος για τη διαφοροδιάγνωση.-Χάρη στις προόδους της σύγχρονης απεικόνισης, σήμερα και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι γενικά εύκολο να διαφοροδιαγνωστεί ένας όζος θυρεοειδούς από ένα αδένωμα παραθυρεοειδούς και από έναν διογκωμένο τραχηλικό λεμφαδένα. Ειδικά όσον αφορά το αδένωμα παραθυρεοειδούς, ο συνδυασμός υπερηχογραφικών ευρημάτων και ευρημάτων από το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών (Tc99m-sestamibi scan) καθιστά εφικτή στις περισσότερες περιπτώσεις την αναγνώρισή του και τον αξιόπιστο προεγχειρητικό εντοπισμό του.

Πότε μπορεί να υπάρξουν διαγνωστικές δυσκολίες?

Εντούτοις σε κάποιες περιπτώσεις είναι δυνατόν να ανακύψουν διαφοροδιαγνωστικά προβλήματα.Στις περιπτώσεις αυτές ο όζος θυρεοειδούς μπορεί να είναι δύσκολο να διακριθεί από ένα αδένωμα παραθυρεοειδούς και από έναν διογκωμένο τραχηλικό λεμφαδένα.

Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες τέτοιες περιπτώσεις:

-συνυπάρχων όζος θυρεοειδούς, ιδιαίτερα εξωφυτικού τύπου (δηλαδή όζων που προβάλλουν επί τα εκτός του θυρεοειδικού παρεγχύματος)

-όταν το αδένωμα παραθυρεοειδούς δεν απεικονίζεται στο σπινθηρογράφημα, ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν όζοι θυρεοειδούς

-μεγάλου βαθμού διόγκωση θυρεοειδούς, με παρουσία πολλαπλών όζων. Στις περιπτώσεις αυτές το αδένωμα παραθυρεοειδούς μπορεί να καλύπτεται από τη διόγκωση του θυρεοειδούς ή τους όζους, ιδιαίτερα όταν το αδένωμα παραθυρεοειδούς βρίσκεται σε εν τω βάθει θέση

-παρουσία τραχηλικής λεμφαδενοπάθειας (είτε αντιδραστικού τύπου είτε ενδεχομένως λόγω μεταστατικής διήθησης σε τυχόν συνυπάρχοντα καρκίνο θυρεοειδούς). Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να δημιουργηθεί σύγχυση για το αδένωμα παραθυρεοειδούς (όσον αφορά την ακριβή αναγνώριση και τον εντοπισμό της θέσης του)

 

Η αξία της εμπειρίας του ακτινολόγου

Εν προκειμένω είναι αυτονόητη η σημασία της εμπειρίας του ακτινολόγου, ο οποίος με βάση τους ηχομορφολογικούς χαρακτήρες του υπό εξέταση μορφώματος καλείται να το χαρακτηρίσει.

Εντούτοις, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, ακόμη και ο έμπειρος ακτινολόγος, ενδέχεται να έχει δυσκολίες στην διάγνωση.

 

Η σημασία της κυτταρολογικής εξέτασης μετά από παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA)

H κυτταρολογική εξέταση του υλικού που λαμβάνεται με παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA, υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση) μπορεί να δώσει απαντήσεις στα διαγνωστικά ερωτήματα στις περισσότερες από τις δύσκολες αυτές περιπτώσεις.

Παρά ταύτα, και στην κυτταρολογική εξέταση μπορεί να υπάρχουν διαφοροδιαγνωστικά προβλήματα, όπως και στην περίπτωση της ασθενούς μας, που παρουσιάζεται παρακάτω. Όπως αναφέρεται στην παρουσίαση της ασθενούς, η αρχική διατύπωση του (έμπειρου) κυτταρολόγου ήταν «ευρήματα ύποπτα για θυλακιώδες νεόπλασμα (Bethesda IV), χωρίς εντούτοις να μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ενός αδενώματος παραθυρεοειδούς».

 

Αδένωμα παραθυρεοειδούς vs. Όζος θυρεοειδούς vs. Λεμφαδένας.-Πως λύνονται τα διαγνωστικά αυτά προβλήματα (όταν -σπάνια- ανακύπτουν)?

Η μέτρηση των επιπέδων παραθορμόνης στο έκπλυμα του υλικού που αναρροφάται από την υπό εξέταση βλάβη (κατά τη διάρκεια της FNA) είναι μία απλή εξέταση. Τα αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης στο έκπλυμα του υλικού αναρρόφησης επιβεβαιώνει -πέραν κάθε αμφιβολίας – τη διάγνωση του αδενώματος, όπως στην περίπτωση της ασθενούς μας (βλ. συνέχεια).

 

Με αφορμή μία πρόσφατη ασθενή με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό

Η ασθενής παρουσιάσθηκε με τη διάγνωση (βιοχημική) πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού.

Στο υπερηχογράφημα απεικονίσθηκε οζώδης αλλοίωση διαμέτρου 28 mm παρά τον κάτω πόλο του δεξιού λοβού. Στη διαφοροδιάγνωση του ακτινολόγου αναφέρεται σαν πιθανή διάγνωση το αδένωμα παραθυρεοειδούς ή ένας εξωφυτικός όζος θυρεοειδούς.

Παρά το ότι το υπερηχογράφημα έγινε από έμπειρο ακτινολόγο, ζητήθηκε από τον θεράποντα κλινικό γιατρό η υπερηχογραφικά καθοδηγούμενη παρακέντηση με λεπτή βελόνη της βλάβης (FNA).

Η κυτταρολογική εξέταση του υλικού που αναρροφήθηκε έδειξε ευρήματα ύποπτα για θυλακιώδες νεόπλασμα θυρεοειδούς (Bethesda IV). Στη κυττταρολογική εντούτοις εξέταση αναφέρεται ότι το ενδεχόμενο ενός αδενώματος παραθυρεοειδούς δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Στο έκπλυμα του υλικού αναρρόφησης έγινε μέτρηση των επιπέδων παραθορμόνης. Παρατηρήθηκαν εξαιρετικά υψηλά επίπεδα παραθορμόνης (498.000 pg/ml).

Στο σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών με Tc99m -sestamibi εντοπίζεται στην περιγραφείσα θέση περιοχή που προσλαμβάνει και κατακρατά το ραδιοϊσότοπο καθ’ υπεροχήν. Το εύρημα αυτό αναδεικνύει αδένωμα παραθυρεοειδούς στην εν λόγω περιοχή.

Το αδένωμα παραθυρεοειδούς -με βάση τα παραπάνω δεδομένα- εντοπίσθηκε βάσει τον ευρημάτων του προεγχειρητικού εντοπιστικου ελέγχου (αδένωμα δεξιού κάτω παραθυρεοειδούς).

Η ασθενής στη συνέχεια υποβλήθηκε σε ελάχιστα επεμβατική δεξιά κάτω παραθυρεοειδεκτομή (minimally invasive parathyroidectomy). Κατά την επέμβαση επιβεβαιώθηκαν τα ευρήματα του προεγχειρητικού ελέγχου. Η βιοψία επιβεβαίωσε επίσης ότι επρόκειτο για αδένωμα παραθυρεοειδούς.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ
ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ?
ΚΟΣΤΟΣ – ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

 

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ

Καρκίνος θυρεοειδούς

Σπάνιοι όγκοι θυρεοειδούς

 

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΩΝ

Αδένωμα παραθυρεοειδούς

Υπερπαραθυρεοειδισμός – Πρωτοπαθής

Υπερπαραθυρεοειδισμός – Δευτεροπαθής και Τριτοπαθής

 

Ευγενίδειο

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΚΟΡΑΦΑΣ / ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ[/vc_column_text][/vc_column]

[dt_fancy_image image_id=”3290″]
[/vc_row]

3165

Θυρεοειδεκτομές

656

Λεμφαδενικοί Καθαρισμοί

404

Παραθυρεοειδεκτομές
ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ