Θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές (πιθανές)

Θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές (πιθανές)

Δεν υπάρχει ιατρική πράξη που να μην συνοδεύεται από μία – έστω και μικρή – πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών. Ακόμη και η λήψη ενός απλού, συνηθισμένου φαρμάκου, μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, ενίοτε μάλιστα δυνητικά θανατηφόρες. Ενδεικτικά αναφέρονται η γαστρορραγία ή η διάτρηση στομάχου /δωδεκαδακτύλου μετά από λήψη ασπιρίνης, οι αλλεργικές αντιδράσεις μετά την λήψη ακόμη και συνηθισμένων αντιβιοτικών (δυνητικά σοβαρές και ενίοτε θανατηφόρες κλπ.).

Κατά τον ίδιο τρόπο, κάθε χειρουργική επέμβαση συνοδεύεται από μία πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών. Όσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρία του χειρουργού που ασχολείται με την συγκεκριμένη επέμβαση, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών και τόσο περισσότερο τείνει προς το μηδέν, χωρίς εντούτοις ποτέ η πιθανότητα αυτή να μηδενίζεται.

Οι επιπλοκές σε κάθε χειρουργική επέμβαση διακρίνονται σε ΕΙΔΙΚΕΣ και σε ΜΗ ΕΙΔΙΚΕΣ.

Ειδικές είναι οι επιπλοκές που σχετίζονται άμεσα με την συγκεκριμένη επέμβαση.

Μη ειδικές επιπλοκές είναι αυτές που μπορεί να παρατηρηθούν σε όλες τις επεμβάσεις, χωρίς να σχετίζονται απαραίτητα με την συγκεκριμένη επέμβαση. Στην ομάδα αυτή ανήκουν για παράδειγμα οι επιπλοκές λόγω της χορήγησης αντιβίωσης στη διάρκεια της επέμβασης ή άλλες επιπλοκές που σχετίζονται με την αναισθησία.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι η συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών μετά από κάθε επέμβαση (συμπεριλαμβανομένης και της θυρεοειδεκτομής) είναι αντιστρόφως ανάλογη της εμπειρίας του γιατρού στο συγκεκριμένο είδος επέμβασης. Με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρία τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών.

Στα χέρια ενός έμπειρου χειρουργού θυρεοειδούς, η πιθανότητα εμφάνισης μετεγχειρητικών επιπλοκών κυμαίνεται στα χαμηλότερα δυνατά διεθνώς αποδεκτά επίπεδα. Εντούτοις, ακόμη και στα καλύτερα διεθνώς κέντρα χειρουργικής θυρεοειδούς η πιθανότητα μετεγχειρητικών επιπλοκών δεν είναι πουθενά μηδενική.

Στη συνέχεια θα αναφερθούμε εν συντομία στις ειδικές επιπλοκές της θυρεοειδεκτομής.

 

 

Θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές

 

1.Αλλαγή της φωνής (φωνητικής λειτουργίας).

Συνηθέστατα είναι αποτέλεσμα προσωρινής διαταραχής της λειτουργίας των λαρυγγικών νεύρων (πάρεση) που σταδιακά αποκαθίσταται με την πάροδο του χρόνου. Η οπτική αναγνώριση των λαρυγγικών νεύρων είναι απαραίτητη για την πρόληψη της εμφάνισης της επιπλοκής αυτής και προτείνεται σαν gold standard από την ΑΤΑ (American Thyroid Association).

H νευροπαρακολούθηση είναι ένα βοήθημα που προτείνεται για την προστασία των λαρυγγικών νεύρων, χωρίς εντούτοις να μπορεί από μόνη της να υποκαταστήσει την σημασία της εμπειρίας του χειρουργού στις επεμβάσεις του θυρεοειδούς

 

2.Βλάβη παραθυρεοειδών

Είανι συνηθέστατα αποτέλεσμα ισχαιμίας των παραθυρεοειδών λόγω της αποκόλλησής τους από τον θυρεοειδή στην εξέλιξη της επέμβασης και σταδιακά αποκαθίσταται με την πάροδο του χρόνου. Η μόνιμη βλάβη των παραθυρεοειδών – σε έμπειρα χέρια – παρατηρείται σε πολύ μικρό ποσοστό ασθενών (0.3 – 0.5%). Εκδηλώνεται με μετεγχειρητικό υποπαραθυρεοειδισμό (υποασβεστιαιμία), που μπορεί να μειώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών.

 

3.Αιμορραγία.

Η αιμορραγία εμφανίζεται τις πρώτες ώρες μετά την επέμβαση. Όψιμη εμφάνιση αιμορραγίας είναι εξαιρετικά σπάνια. Αν η απώλεια αίματος είναι μικρή μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά (παρακολούθηση). Αν εντούτοις η αιμορραγία συνεχίζεται τότε θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση, η οποία συνίσταται στην ανεύρεση του αιμορραγούντος αγγείου και στον έλεγχο της αιμορραγίας (με απολίνωσή του με ράμμα, με χρήση διαθερμίας ή συσκευής αιμόστασης με πηγή ενέργειας [Ligasure]).

Σε περίπτωση που το αίμα δεν παροχετεύεται μέσω της ειδικής παροχέτευσης τότε μπορεί να δημιουργηθεί αιμάτωμα που μπορεί να πιέσει την τραχεία και να προκαλέσει δυσκολία στην αναπνοή. Η επέμβαση σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να γίνει άμεσα. Για την πρόληψη αυτής της κατάστασης συνιστάται η προφυλακτική τοποθέτηση παροχέτευσης μετά από κάθε επέμβαση θυρεοειδούς, ακόμη και αν δεν υπάρχει εμφανής αιμορραγία στο τέλος της επέμβασης. Η παροχέτευση αφαιρείται την επομένη της επέμβασης ή ακόμη και το βράδυ της ημέρας της επέμβασης, ανάλογα με την παροχή υγρού.

 

4.Ορώδης συλλογή

Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να παρατηρηθεί συλλογή υγρού μετά την αφαίρεση της παροχέτευσης. Συνηθέστατα πρόκειται για ορώδη συλλογή, δηλαδή για συλλογή όχι αίματος (όχι αιμάτωμα) αλλά διαυγούς ‘ορώδους’ υγρού. Αν η ορώδης συλλογή είναι μικρή, τότε πιθανότατα θα απορροφηθεί αυτόματα μέσα σε λίγες ημέρες. Αν είναι μεγαλύτερου μεγέθους τότε μπορεί να γίνει εκκενωτική παρακέντηση με λεπτή βελόνη και αφαίρεση του ορώδους υγρού. Σπάνια μπορεί να χρειαστεί και δεύτερη παρακέντηση (αν ξανασυγκεντρωθεί υγρό).

 

4.Υπερτροφική ουλή

Παρατηρείται σε άτομα που έχουν προδιάθεση για δημιουργία χηλοειδούς. Τα άτομα αυτά σε κάθε ουλή μετά από κάθε επέμβαση εμφανίζουν το χηλοειδές, δηλαδή ουλή εμφανή και αντιαισθητική, παρά το ότι η σύγκλειση της τομής της θυρεοειδεκτομής πάντα γίνεται με πλαστική ενδοδερμική ραφή με ένα πολύ λεπτό απορροφήσιμο ράμμα. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χρήση ειδικών αλοιφών για την πρόληψη της δημιουργίας χηλοειδούς.

 

5.Παραμονή υπολειμματικού θυρεοειδικού ιστού

Για την ριζική αντιμετώπιση κάποιων παθήσεων του θυρεοειδούς θα πρέπει να γίνει ολική θυρεοειδεκτομή (ή τουλάχιστον η λεγόμενη σχεδόν ολική [near total] θυρεοειδεκτομή). Κατά τη γνώμη μας, η ολική θυρεοειδεκτομή ενδείκνυται για την πλειονότητα των παθήσεων του θυρεοειδούς, καθώς προσφέρει οριστική λύση του προβλήματος του ασθενούς. Η παραμονή υπολειμματικού θυρεοειδικού ιστού μπορεί να δημιουργήσει μελλοντικά προβλήματα στον ασθενή, ενώ μπορεί να χρειαστεί ακόμη και νέα χειρουργική επέμβαση. Υπόλειμμα θυρεοειδικού ιστού μπορεί να παραμείνει στον ασθενή για διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα όταν διαφύγει της προσοχής ένας πυραμοειδής λοβός ή ένας εξωφυτικός όζος ιδιαίτερα όταν καταδύεται στο μεσοθωράκιο. Η ακριβής προεγχειρητική απεικόνιση και η προσεκτική χειρουργική τεχνική προφυλάσσουν από το ενδεχόμενο αυτό.

 

6.Παραμονή παθολογικών λεμφαδένων

Το πρόβλημα αυτό αφορά ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς και λεμφαδενικές μεταστάσεις. Σήμερα με την βοήθεια της υπερηχογραφικής χαρτογράφησης λεμφαδένων τραχήλου είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ήδη πριν την επέμβαση τον αριθμό, τη θέση και τις διαστάσεις των παθολογικών λεμφαδένων, πράγμα που διευκολύνει σημαντικά τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της χειρουργικής επέμβασης. Παρά ταύτα, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να διαφύγουν της προσοχής και κάποιοι παθολογικοί λεμφαδένες και να παραμείνουν στον ασθενή. Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί όταν δεν έχουν απεικονιστεί στην χαρτογράφηση ή όταν έχουν μικρό μέγεθος ή όταν βρίσκονται σε σχετικά ασυνήθεις θέσεις στον τράχηλο.

 

6.Λεμφικό συρίγγιο

Είναι μία σπάνια επιπλοκή που μπορεί να παρατηρηθεί σε πλάγιους λεμφαδενικούς καθαρισμούς τραχήλου (σε ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς). Είναι αποτέλεσμα τραυματισμού μεγάλου λεμφικού κλάδου (συνήθως του μείζονος θωρακικού πόρου, ιδιαίτερα αριστερά). Η αντιμετώπιση είναι σχεδόν πάντα συντηρητική.

 

7.Λεμφική συλλογή

Μπορεί να παρατηρηθεί όταν υπάρχει παραγωγή λέμφου (συνήθως μετά από πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό, σε ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς και λεμφαδενικές μεταστάσεις) λόγω διατομής λεμφικών κλάδων. Η αντιμετώπιση συνίσταται σε απλή εκκενωτική παρακέντηση. Αν παρατηρηθεί εκ νέου δημιουργία λεμφικής συλλογής μπορεί να χρειαστεί και νέα παρακέντηση (σπάνια περισσότερες).

 

8.Βλάβες νεύρων σε λεμφαδενικό καθαρισμό

Μπορεί να συμβούν σε πλάγιο κυρίως λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου (για τις βλάβες των λαρυγγικών νεύρων πατήστε εδώ). Έτσι συχνά μπορεί να αισθάνεται ο ασθενής αιμωδία (μούδιασμα) στην πλάγια επιφάνεια του τραχήλου, που σταδιακά υποχωρεί. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται για την αποφυγή βλάβης σημαντικών νευρικών κλάδων, όπως του βραχιονίου πλέγματος, του πνευμονογαστρικού νεύρου, του παραπληρωματικού νεύρου, του φρενικού νεύρου κλπ. Η εμπειρία του χειρουργού και η προσεκτική χειρουργική τεχνική μπορεί να συμβάλλουν στην αποφυγή της εμφάνισης τέτοιων επιπλοκών.

 

9.Βλάβες παρακειμένων οργάνων

Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να συμβεί βλάβη παρακειμένων οργάνων στην εξέλιξη της θυρεοειδεκτομής, όπως για παράδειγμα της τραχείας, του οισοφάγου, των μεγάλων αγγείων του τραχήλου (καρωτίδας, έσω σφαγίτιδας), νευρικών κλάδων κλπ. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε «δύσκολες» θυρεοειδεκτομές, όπως για παράδειγμα σε καρκίνους θυρεοειδούς με εκτεταμένη εξωθυρεοειδική επέκταση και επιθετική βιολογική συμπεριφορά ή με μαζικές λεμφαδενικές μεταστάσεις. Στις περιπτώσεις αυτές απαραίτητη είναι η επαρκής κλινική εμπειρία από την πλευρά του χειρουργού.

 

Σχόλιο

Η πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών είναι αντιστρόφως ανάλογη της εμπειρίας του χειρουργού. Όσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρία του χειρουργού στις επεμβάσεις θυρεοειδούς τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών και αντιστρόφως. Για το λόγο αυτό οι επεμβάσεις θυρεοειδούς (θυρεοειδεκτομή, με ή χωρίς λεμφαδενικό καθαρισμό) θα πρέπει να γίνονται κατά προτίμηση από εξειδικευμένο και έμπειρο χειρουργό θυρεοειδούς.

 

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας (https://www.gsakorafas.gr)

Διαβάστε τα άρθρα μας στο blog μας (https://gsakorafas.gr/blog/)

 

Ενημερωθείτε πρακτικά και υπεύθυνα στην ιστοσελίδα μας:

Για τις παθήσεις θυρεοειδούς

Για τις παθήσεις παραθυρεοειδών

Τι είναι ο χειρουργός θυρεοειδούς?

Τι είναι ο χειρουργός παραθυρεοειδών?

Τι σημασία έχει η εμπειρία του χειρουργού στην αντιμετώπιση των παθήσεων θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών?

 

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ

ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ-Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)

ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ – Άντερσεν 5 (Νέο Ψυχικό)

ΜΗΤΕΡΑ– Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)

ΤΗΛ. 2107487318 & 6977068223

email: georgesakorafas@yahoo.com

 

θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή – επιπλοκές θυρεοειδεκτομή θυρεοειδεκτομή