Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)
O πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός είναι η συνηθέστερη πάθηση των παραθυρεοειδών αδένων. Χαρακτηρίζεται από αυξημένη παραγωγή παραθορμόνης, που υπερβαίνει τις ανάγκες του οργανισμού και που οδηγεί σε αλυσιδωτές μεταβολές του μεταβολισμού του ασβεστίου και του φωσφόρου. Τα όργανα που προσβάλλονται περισσότερο συχνά στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό είναι τα οστά και οι νεφροί. Από τα οστά μπορεί να παρατηρηθεί οστεοπενία, οστεοπόρωση και σπανιότερα κυστική ίνωση ή/και αυτόματα κατάγματα. Από τους νεφρούς μπορεί να παρατηρηθεί νεφρολιθίαση (που τυπικά υποτροπιάζει) και σπανιότερα νεφρασβέστωση (εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στο νεφρικό παρέγχυμα).
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)_1
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση- ο όρος υποδιάγνωση στον υπερπαραθυρεοειδισμό αναφέρεται στην περίπτωση στην οποία η ακριβής διάγνωση διαφεύγει της προσοχής. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε γιατί δεν αξιολογούνται σωστά τα ευρήματα από τον έλεγχο του ασθενούς είτε γιατί αποδίδονται λανθασμένα σε κάποια άλλη αιτία και όχι στον υπερπαραθυρεοειδισμό.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν γιατί μπορεί να παρατηρηθεί το φαινόμενο της υποδιάγνωσης στον υπερπαραθυρεοειδισμό.
Μη ειδικά συμπτώματα
Τα συμπτώματα του υπερπαραθυρεοειδισμού μπορεί να είναι ήπια και να επικαλύπτονται με τα συμπτώματα άλλων παθήσεων. Για τον λόγο αυτό χαρακτηρίζονται ως μη ειδικά. Τέτοια συμπτώματα μπορεί να είναι τα εξής (μεταξύ άλλων):
- Αδυναμία συγκέντρωσης
- Εύκολη κόπωση
- Διαταραχές της μνήμης
- Κατάθλιψη
- Μυαλγίες
- Αρθραλγίες
- Αδυναμία
- Ενοχλήματα από πεπτικό
Η μη ειδική φύση των συμπτωμάτων αυτών είναι συνήθης αιτία για την οποία μπορεί να διαφύγει η διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού.
Ασυμπτωματικός υπερπαραθυρεοειδισμός
Κάποιοι ασθενείς μπορεί να μην παρουσιάζουν κάποια ιδιαίτερα ή αναγνωρίσιμα συμπτώματα. Αυτό μπορεί να συμβεί στα αρχικά στάδια της νόσου. Σαν αποτέλεσμα, ο υπερπαραθυρεοειδισμός μπορεί να μην διαγνωστεί μέχρις ότου γίνει μέτρηση των επιπέδων ασβεστίου και παραθορμόνης στο αίμα.
Χαμηλός δείκτης υποψίας από την πλευρά του γιατρού
Ο υπερπαραθυρεοειδισμός – για κάποιους γιατρούς – μπορεί να μην είναι και τόσο γνωστή νόσος. Για το λόγο αυτό μπορεί να μην ληφθεί υπόψη σαν διαγνωστικό ενδεχόμενο. Ο χαμηλός αυτός δείκτης υποψίας μπορεί επίσης να ευθύνεται για την υποδιάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού.
Διαγνωστικές δυσκολίες
Για την διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού χρειάζονται δύο βασικές εξετάσεις, η μέτρηση του ασβεστίου και της παραθορμόνης στο αίμα. Για τον εντοπισμό του υπερλειτουργικού παραθυρεοειδικού ιστού μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν απεικονιστικές εξετάσεις και κυρίως το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι εξετάσεις αυτές μπορεί να μην είναι διαγνωστικές, γεγονός που επίσης συμβάλλει στην υποδιάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού.
Υποκλινικός υπερπαραθυρεοειδισμός
Σε μερικές περιπτώσεις τα επίπεδα ασβεστίου και παραθορμόνης μπορεί να είναι οριακά αυξημένα ή και μέσα στα φυσιολογικά επίπεδα (υποκλινικός υπερπαραθυρεοειδισμός). Στα άτομα αυτά τυπικά απουσιάζουν τα συμπτώματα. Οι αποφάσεις που μπορεί να πάρει ο κλινικός γιατρός (αναμονή, περαιτέρω έλεγχος ή θεραπεία) ποικίλουν στις περιπτώσεις αυτές.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος της υποδιάγνωσης του υπερπαραθυρεοειδισμού είναι σημαντικό το υγειονομικό προσωπικό να γνωρίζει τη νόσο, τα συμπτώματα και τον τρόπο διάγνωσής της. Η περιοδικός έλεγχος με τις κατάλληλες διαγνωστικές εξετάσεις διασφαλίζει την έγκαιρη και σωστή διάγνωση.
Εάν υποψιάζεστε κάποιο σχετικό πρόβλημα επικοινωνήστε με εξειδικευμένο γιατρό με εμπειρία στη διάγνωση και την αντιμετώπιση των παθήσεων των παραθυρεοειδών.
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση – ΣΧΟΛΙΟ
Η καθυστέρηση της διάγνωσης του υπερπαραθυρεοειδισμού εκθέτει τον ασθενή σε αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών της νόσου, κυρίως από τα οστά, τους νεφρούς, το καρδιαγγειακό κλπ. Η έγκαιρη διάγνωση συμβάλλει στην πρώιμη θεραπευτική αντιμετώπιση, πριν την εμφάνιση των επιπλοκών της νόσου.
Η διαγνωστική διερεύνηση θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις οδηγίες εξειδικευμένου χειρουργού παραθυρεοειδών. Η θεραπευτική επίσης αντιμετώπιση θα πρέπει να επιχειρείται από εξειδικευμένο και έμπειρο χειρουργό παραθυρεοειδών, προκειμένου η νόσος να αντιμετωπιστεί άμεσα και ριζικά.
Η νοσηλεία διαρκεί λίγες μόνο ώρες μετά την επέμβαση. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος και η επάνοδος του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες άμεση.
ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας (https://www.gsakorafas.gr)
Διαβάστε τα άρθρα μας στο blog μας (https://gsakorafas.gr/blog/)
Ενημερωθείτε πρακτικά και υπεύθυνα στην ιστοσελίδα μας:
Για τις παθήσεις θυρεοειδούς
Για τις παθήσεις παραθυρεοειδών
Τι είναι ο χειρουργός θυρεοειδούς?
Τι είναι ο χειρουργός παραθυρεοειδών?
Τι σημασία έχει η εμπειρία του χειρουργού στην αντιμετώπιση των παθήσεων θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών?
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ
ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ-Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)
ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ – Άντερσεν 5 (Νέο Ψυχικό)
ΜΗΤΕΡΑ– Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)
ΤΗΛ. 2107487318 & 6977068223
email: georgesakorafas@yahoo.com
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)_1
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)_2
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)_3
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)_4
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)_5
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)_6
Υπερπαραθυρεοειδισμός-υποδιάγνωση (και οι συνέπειές της)_7
