Θυρεοειδεκτομή και χηλοειδές: Πρόληψη και αντιμετώπιση
Εισαγωγή
Οι παθήσεις του θυρεοειδούς είναι οι πιο συχνές ενδοκρινοπάθειες. Πολλές από τις παθήσεις αυτές, τόσο καλοήθεις (με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, όπως π.χ. όζοι θυρεοειδούς, υπερθυρεοειδισμός, θυρεοειδίτιδα Hashimoto, βρογχοκήλη) όσο και κακοήθεις (π.χ. καρκίνος θυρεοειδούς) αντιμετωπίζονται χειρουργικά.
Η θυρεοειδεκτομή (αφαίρεση του θυρεοειδούς), είναι μια συχνή χειρουργική επέμβαση.
Ένα συνηθισμένο ερώτημα των ασθενών αφορά το αισθητικό αποτέλεσμα της επέμβασης.
Στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η επούλωση της τομής της θυρεοειδεκτομής γίνεται ομαλά και με άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Πράγματι, στους περισσότερους ασθενείς η μετεγχειρητική ουλή είναι αδιόρατη με την πάροδο του χρόνου.
Υπάρχουν εντούτοις και κάποιες περιπτώσεις, ευτυχώς αρκετά σπάνιες, στις οποίες είναι πιθανή η ανάπτυξη χηλοειδούς, που μετριάζει το αισθητικό αποτέλεσμα μετά την θυρεοειδεκτομή.
Θυρεοειδεκτομή και χηλοειδές: Πρόληψη και φροντίδα της ουλής στον τράχηλο
Τι είναι το χηλοειδές;
Το χηλοειδές ορίζεται σαν δύσμορφη πεπαχυσμένη ουλή σε σημεία που έχει προηγηθεί κάποιο τραύμα. Ο όρος «τραύμα» εν προκειμένω είναι ευρύς και καλύπτει μία ποικιλία καταστάσεων, όπως το χειρουργικό τραύμα (μετά από μία χειρουργική επέμβαση), το έγκαυμα, αλλά ακόμη και κάποιες φλεγμονώδεις παθήσεις (όπως έντονη ακμή), σημέια εμβολιασμών ή θέσεις όπου έχουν γίνει άλλες αισθητικές παρεμβάσεις (π.χ. τρύπημα αυτιών).
Στο χηλοειδές παρατηρείται υπερβολική αντίδραση του οργανισμού στη διαδικασία επούλωσης του τραύματος, που χαρακτηρίζεται από την παραγωγή μεγαλύτερης ποσότητας ουλώδους ιστού από όσο χρειάζεται. Σαν αποτέλεσμα, δημιουργείται μία σκληρή, επηρμένη, διογκωμένη και αντιαισθητική ουλή.
Παρατηρείται συχνότερα σε κάποιες θέσεις του σώματος, όπως ο τράχηλος, το στέρνο και οι ώμοι.
Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη χηλοειδούς
- Γενετική προδιάθεση
- Σκούρο δέρμα
- Ατομικό ιστορική δημιουργίας χηλοειδών μετά από τραυματισμούς
- Μικρές ηλικίες
- Υπερβολική έκθεση της ουλής στον ήλιο
- Μηχανικός ερεθισμός της ουλής (π.χ. με τριβή).
Πόσο συχνά αναπτύσσεται χηλοειδές μετά από θυρεοειδεκτομή
Υπολογίζεται ότι χηλοειδές αναπτύσσεται σε ένα ποσοστό που κυμαίνεται από 1 έως 3 % μετά θυρεοειδεκτομή.
Εν προκειμένω ο όρος «χηλοειδές» καλύπτει και την υπερτροφική ουλή. Θα πρέπει εντούτοις να τονιστεί ότι υπάρχει μεταξύ τους διαφορά καθόσον στο χηλοειδές ο ουλώδης ιστός εκτείνεται και πέραν της τομής ενώ στην υπερτροφική ουλή ο υπερτροφικός ουλώδης ιστός περιορίζεται στην τομή.
Εκτιμάται ότι η συχνότητα του πραγματικού χηλοειδούς μετά θυρεοειδεκτομή είναι ακόμη μικρότερη από το ως άνω ποσοστό.
Πρόληψη δημιουργίας χηλοειδούς μετά θυρεοειδεκτομή
Επιλογή έμπειρου χειρουργού. Η σωστή τεχνική σύγκλεισης του χειρουργικού τραύματος έχει πολύ μεγάλη σημασία. Θα πρέπει να γίνεται προσεκτική τήρηση των κανόνων της χειρουργικής, αποφεύγοτνας την τάση και ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα στη διαδικασία συρραφής.
Η τομή θα πρέπει να διατηρείται καθαρή και στεγνή, αποφεύγοντας τους τραυματισμούς και την άσκηση τάσης πάνω της
Θα πρέπει να αποφεύγεται η άμεση έκθεση στον ήλιο. Το καλοκαίρι καλό είναι να προτιμώνται τα σκιερά μέρη ή να χρησιμοποιείται καπέλο και αντιηλιακή προστασία με αντιηλιακό υψηλού δείκτη προστασίας SPF50+. Διαφορετικά, θα πρέπει η ουλή να καλύπτεται.
Σκευάσματα σιλικόνης – είτε υπό μορφή ζέλης είτε υπό μορφή επιθεμάτων. Συνοδεύονται από σημαντικά μειωμένο κίνδυνο δημιουργίας χηλοειδούς. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον 2 – 3 μηνών).
Αντιμετώπιση χηλοειδούς μετά θυρεοειδεκτομή
Αν δημιουργηθεί χηλοειδές μετά θυρεοειδεκτομή, υπάρχουν διαθέσιμες οι εξής θεραπευτικές επιλογές:
- Ενέσεις κορτιζόνης εντός του χηλοειδούς – συμβάλλουν στην μείωση του όγκου της ουλής και της σκληρότητας αυτής. Γίνοντια περιοδικά σε εξωτερική βάση
- Παράγωγα σιλικόνης (βλ. παραπάνω)
- Θεραπεία με laser τόσο για τις εξέρυθρες ουλές όσο και για την λείανση της δερματικής επιφάνειας
- Κρυοθεραπεία (σε μικρά χηλοειδή)
- Χειρουριγκή αφαίρεση – τονίζεται ότι το χηλοειδές μπορεί να υποτροπιάσει (επανεμφανιστεί) μετά από χειρουριγκή αφαίρεσή του. Για τη μείωση της πιθαότητας αυτής συνιστάται -μετά την εκτομή- η εφαρμογή των μέτρων πρόληψης της δημιουργίας χηλοειούς (βλ. παραπάνω).
Συχνές ερωτήσεις (FAQ)
Πόσο καιρό διαρκεί η επούλωση της ουλής μετά από θυρεοειδεκτομή;
Συνήθως 2–4 εβδομάδες για την αρχική επούλωση, ενώ η τελική εμφάνιση της ουλής διαμορφώνεται στους 6–12 μήνες.
Μπορώ να βάλω σιλικόνη αν η ουλή φαίνεται φυσιολογική;
Ναι – η προληπτική χρήση σιλικόνης βοηθά ακόμα και σε ουλές που φαίνονται «καλές», καθώς μειώνει τον κίνδυνο μελλοντικής υπερτροφίας.
Υπάρχουν φυσικές λύσεις για την ουλή;
Ορισμένα φυσικά προϊόντα όπως αλοή, βιταμίνη Ε ή εκχύλισμα κρεμμυδιού χρησιμοποιούνται ευρέως, αλλά έχουν λιγότερα επιστημονικά δεδομένα σε σχέση με τη σιλικόνη ή τις ιατρικές θεραπείες.
Συμπέρασμα
Η ουλή στον λαιμό μετά από θυρεοειδεκτομή είναι συνήθως μικρή και επουλώνεται ομαλά. Με σωστή φροντίδα και έγκαιρη πρόληψη, η πιθανότητα εμφάνισης χηλοειδούς μειώνεται σημαντικά. Αν εμφανιστεί, υπάρχουν πλέον αρκετές θεραπείες που προσφέρουν ικανοποιητικά αποτελέσματα.
ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας (https://www.gsakorafas.gr)
Διαβάστε τα άρθρα μας στο blog μας (https://gsakorafas.gr/blog/)
Ενημερωθείτε πρακτικά και υπεύθυνα στην ιστοσελίδα μας:
Για τις παθήσεις θυρεοειδούς
Για τις παθήσεις παραθυρεοειδών
Τι είναι ο χειρουργός θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών?
Τι σημασία έχει η εμπειρία του χειρουργού στην αντιμετώπιση των παθήσεων θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών?
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ
ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ-Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)
ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ – Άντερσεν 5 (Νέο Ψυχικό)
ΜΗΤΕΡΑ- Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)
ΤΗΛ. 2107487318 & 6977068223
email: georgesakorafas@yahoo.com
