Διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης και υπερπαραθυρεοειδισμός
Εισαγωγή
Διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης ορού και πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός. – Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση (παραθυρεοειδεκτομή) από έμπειρο και εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών, η οποία έχει συγκεκριμένες ενδείξεις.
Η αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού δεν είναι πάντα εύκολη.Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα στην ανεύρεση του υπερλειρουργούντος παραθυρεοειδικού ιστού. Σε μερικές περιπτώσεις τα προβλήματα αυτά μπορεί να υπάρχουν ακόμη και όταν οι εξετάσεις προεγχειρητικού εντοπισμού (συνήθως υπερηχογράφημα και σπινθηρογράφημα) έχουν ταυτοποιήσει τη θέση του παθολογικού παραθυρεοειδικού ιστού (συνηθέστατα πρόκειται για μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς).
Η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης ορού είναι ένα χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο για την αξιολόγηση της επιτυχίας της επέμβασης για την αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού.
Διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης ορού κατά τη διάρκεια της επέμβαση για την αντιμετώπιση πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού – πότε θα πρέπει να γίνεται?
Γενικά, η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης ορού προτείνεται σε κάθε επέμβαση για την αντιμετώπιση πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Πρόσφατα κάποιοι προτείνουν να μη γίνεται συστηματικά η εξέταση αυτή σε κάποιους ασθενείς με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό.
Απαραίτητη είναι η εξέταση αυτή στις εξής περιπτώσεις:
Σε ασθενείς που υποβάλλονται σε ελάχιστα επεμβατική (στοχευμένη ή εκλεκτική) παραθυρεοειδεκτομή
Σε αυτές τις περιπτώσεις προτείνεται πάντα η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης, ιδιαίτερα όταν:
- Έχει γίνει μία μόνο εντοπιστική μελέτη
- Τα αποτελέσματα των δύο βασικών μεθόδων εντοπισμού (σπινθηρογράφημα sestamibi scan και υπερηχογράφημα) δεν συμφωνούν μεταξύ τους
Σε ασθενείς που υποβάλλονται σε επανεπέμβαση για επιμένοντα / υποτροπιάζοντα υπερπαραθυρεοειδισμό
Η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης σε αυτές τις περιπτώσεις προσφέρει τη δυνατότητα:
- Επιβεβαίωσης της επιτυχίας της επέμβασης. Αν αυτό επιβεβαιωθεί με βάση τα επίπεδα παραθορμόνης πριν και μετά την αφαίρεση του παθολογικού παραθυρεοειδικού ιστού η επέμβαση ολοκληρώνεται στη φάση αυτή.Έτσι, αποφεύγεται η συνέχιση των χειρουργικών χειρισμών στον τράχηλο που φέρει ουλώδεις αλλοιώσεις λόγω της προηγούμενης επέμβασης, μειώνοντας έτσι την έκταση των ιστικών κακώσεων και την πιθανότητα εμφάνισης μετεγχειρητικά επιπλοκών
- Εντοπισμού της πλευράς του τραχήλου στην οποία βρίσκεται ο παθολογικός (υπερλειτουργικός) παραθυρεοειδικός ιστός (όταν ο μη επεμβατικός εντοπιστικός έλεγχος είναι αρνητικός). Σε αυτή την ειδικη περίπτωση γίνεται μέτρηση της παραθορμόνης στις σφαγίτιδες δειξά και αριστερά. Τα αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης στη μία πλευρά δείχνουν ότι ο υπερλειτουργικός παθολογικός παραθυρεοειδικός ιστός βρίσκεται σε αυτή την πλευρά.
