Θυρεοειδίτιδα Hashimoto και θυρεοειδεκτομή – ιδιαιτερότητες
Θυρεοειδεκτομή στην θυρεοειδίτιδα Hashimoto: Ιδιαιτερότητες και δυσκολίες.- Η θυρεοειδεκτομή σε ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto συνοδεύεται από μεγαλύτερη συχνότητα επιπλοκών (νοσηρότητα) σε σχέση με τη θυρεοειδεκτομή σε ασθενείς με άλλες παθήσεις θυρεοειδούς.
Αυτό οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως:
Στη δυσχερή αποκόλληση του αδένα από τα παρακείμενα ανατομικά στοιχεία (κυρίως από την τραχεία).
Στην αύξηση του μεγέθους του αδένα (όταν υπάρχει), συχνά λόγω της παρουσίας ευμεγέθων ή/και πολλαπλών όζων
Στην κατάδυση του κάτω πόλου του ενός ή και των δύο λοβών στο ανώτερο μεσοθωράκιο, πίσω από το στέρνο ή/και τις κλείδες (όταν υπάρχει).
Κάποιοι ερευνητές παρατήρησαν ένα ενδιαφέρον εύρημα: ότι η δυσκολία της θυρεοειδεκτομής σχετίζεται με την παρουσία αντισωμάτων έναντι της θυρεοσφαιρίνης (anti-Tg antibodies).
Η βλάβη του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου είναι πιο συχνή μετά θυρεοειδεκτομή στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Παρατηρείται με συχνότητα που φθάνει το 5 % (στις θυρεοειδεκτομές για άλλες ενδείξεις φθάνει το 1 %).
Συνηθέστερη είναι επίσης μετά τη θυρεοειδεκτομή και η κλινική υποασβεστιαιμία η οποία παρατηρείται με συχνότητα που κυμαίνεται από 20 έως 38 % (vs. 5 – 10 %).
Το πιο σημαντικό μέτρο πρόληψης εμφάνισης επιπλοκών μετά θυρεοειδεκτομή σε ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι η εκτέλεση της επέμβασης από έμπειρο και εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών. Ο χειρουργός αυτός θα πρέπει να εκτελεί σε σταθερή βάση μεγάλο αριθμό θυρεοειδεκτομών (‘high-volume endocrine surgeon’) έτσι ώστε να διαθέτει και να συντηρεί την απαραίτητη εμπειρία.
