Τοξικό αδένωμα θυρεοειδούς – Τι είναι? Πώς διαγιγνώσκεται? Πώς αντιμετωπίζεται?

Εισαγωγή

Τα συνηθέστερα αίτια υπερθυρεοειδισμού -κατά σειράς συχνότητας- είναι η διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (γνωστή και ως νόσος Graves), η πολυοζώδης τοξική βρογχοκήλη και το τοξικό αδένωμα. Στη διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (νόσος Graves) υπερλειτουργεί το θυρεοειδικό παρέγχυμα σε όλη του την έκταση, χωρίς σαφή αναγνώριση όζων. Η πολυοζώδης τοξική βρογχοκήλη χαρακτηρίζεται από υπερθυρεοειδισμό με παρουσία πολλαπλών όζων συχνά διάσπαρτων σε αμφότερους τους λοβούς του θυρεοειδούς. Στο τοξικό αδένωμα υπάρχει υπερλειτουργικός όζος που παράγει αυξημένες ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών, με αποτέλεσμα την εμφάνιση υπερθυρεοειδισμού («εστιακή» υπερλειτουργία του θυρεοειδούς). Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η υπερλειτουργία του θυρεοειδούς δεν ελέγχεται από τους φυσιολογικούς ρυθμιστικούς μηχανισμούς του οργανισμού (TSH).

Τοξικό αδένωμα – Πώς διαγιγνώσκεται?

Το τοξικό αδένωμα εμφανίζεται υπό τη μορφή ενός υπερλειτουργικού όζου θυρεοειδούς. Ανάλογα με το μέγεθός του αλλά και τη θέση του στο θυρεοειδή μπορεί να είναι εμφανές με την επισκόπηση ή αντιληπτό με την κλινική εξέταση. Για παράδειγμα, αν εντοπίζεται σε επιφανειακή θέση στο θυρεοειδή (π.χ. στον ισθμό) μπορεί να είναι ορατό και ψηλαφητό σαν μία διόγκωση στην πρόσθια επιφάνεια του τραχήλου. Αν όμως βρίσκεται σε εν τω βάθει θέση στον τράχηλο, μπορεί να μην γίνει αντιληπτό με την κλινική εξέταση.

Όταν το μέγεθος του τοξικού αδενώματος είναι αρκετά μεγάλο (> 3 – 4 cm) είναι πιθανόν να υπάρχουν πιεστικά φαινόμενα από τα παρακείμενα όργανα, όπως:

Δύσπνοια και εισπνευστικός συριγμός (λόγω πίεσης της τραχείας)
Δυσκαταποσία (λόγω πίεσης του οισοφάγου)

Παράλληλα, στην τυπική εικόνα, συνυπάρχουν οι κλινικές εκδηλώσεις του υπερθυρεοειδισμού, όπως:

Νευρικότητα, ανησυχία, διέγερση, άγχος
Ταχυκαρδίες
Απώλεια βάρους παρά την αυξημένη όρεξη
Διάρροιες
Δυσανεξία στη ζέστη
Εξάψεις κλπ.

Είναι εντούτοις πιθανόν ο υπερθυρεοειδισμός να είναι κλινικά ‘λανθάνων’, δηλαδή να μην συνοδεύεται από κλινικές εκδηλώσεις παρά μόνο από τις κλασικές ορμονολογικές διαταραχές (βλ. παρακάτω).

Στο υπερηχογράφημα εμφανίζεται σαν ένας όζος θυρεοειδούς, ο οποίος μπορεί να είναι είτε μονήρης είτε να συνυπάρχει και με άλλους όζους.

Εργαστηριακά παρατηρούνται οι κλασικές ορμονολογικές διαταραχές του υπερθυρεοειδισμού (αυξημένα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών με μειωμένα επίπεδα [καταστολή] της TSH [θυρεοειδοτρόπου ορμόνης]).

Ιδιαίτερα χρήσιμο στη διάγνωση του τοξικού αδενώματος είναι το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών. Παρά το ότι ο ρόλος του σπινθηρογραφήματος όσον αφορά τη διερεύνηση των παθήσεων του θυρεοειδούς έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, το σπινθηρογράφημα έχει θέση στη διαγνωστική διερεύνηση του ασθενούς με όζο και καταστολή της TSH (υπερθυρεοειδισμό). Στο σπινθηρογράφημα παρατηρείται αυξημένη πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου από το τοξικό αδένωμα και μειωμένη πρόσληψη από το υπόλοιπο θυρεοειδικό παρέγχυμα (λόγω καταστολής αυτού). Η εικόνα αυτή είναι χαρακτηριστική και περιγράφεται σαν εικόνα της «Ιαπωνικής σημαίας».

Σε περίπτωση που από το υπερηχογράφημα προκύψουν ύποπτα ευρήματα για πιθανή υποκείμενη κακοήθεια (π.χ. αποτιτανώσεις σε έναν όζο, ανώμαλα όρια αυτού, κάθετος προσανατολισμός του όζου, παθολογικοί τραχηλικοί λεμφαδένες κλπ.) θα πρέπει να ακολουθείται η συνήθης διαγνωστική διερεύνηση που ενδείκνυται στις περιπτώσεις αυτές (μέρος της οποίας είναι και η παρακέντηση του ύποπτου όζου με λεπτή βελόνη [FNA]).

Τοξικό αδένωμα – Ποια η θέση της χειρουργικής επέμβασης (θυρεοειδεκτομή) στην αντιμετώπισή του?

Χειρουργική θεραπεία (θυρεοειδεκτομή) θα απαιτηθεί με βάση συγκεκριμένα κριτήρια.

Γενικά, θυρεοειδεκτομή χρειάζεται συχνότερα σε ασθενείς με τοξικό αδένωμα παρά με διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (νόσο Graves).

Η έκταση της θυρεοειδεκτομής (ολική θυρεοειδεκτομή vs λοβεκτομή) εξατομικεύεται στον κάθε ασθενή ανάλογα με τα ευρήματα του προεγχειρητικού ελέγχου.

Η θυρεοειδεκτομή προσφέρει άμεση και οριστική λύση στο πρόβλημα του ασθενούς. Θα πρέπει να γίνεται κατά προτίμηση από εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς, ο οποίος θα πρέπει να είναι σε θέση να:

Καθορίσει την ένδειξη για θυρεοειδεκτομή
Επιλέξει την ενδεικνυόμενη ανά περίπτωση έκταση θυρεοειδεκτομής
Εκτελέσει την επέμβαση με την μέγιστη δυνατή ασφάλεια, επιλύοντας άμεσα και οριστικά το πρόβλημα του ασθενούς.

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΣ