Βρογχοκήλη και σωματότυπος- με αφορμή ασθενή μας

Παρουσίαση ασθενούς

Η ασθενής ετών 56 προσήλθε για χειρουργική αντιμετώπιση ευμεγέθους καταδυόμενης βρογχοκήλης.

Στο υπερηχογράφημα και την αξονική τομογραφία απεικονίσθηκε σημαντικού βαθμού αύξηση των διαστάσεων και των δύο λοβών του θυρεοειδούς και κυρίως του αριστερού λοβού. Ενδεικτικά αναφέρεται η κεφαλοουραία διάμετρος του αριστερού λοβού = 80 mm ενώ του δεξιού λοβού είναι 69 mm. Παρατηρείται κατάδυση του κάτω πόλου του αριστερού λοβού στο ανώτερο πρόσθιο μεσοθωράκιο και παρουσία ευμεγέθων όζων θυρεοειδούς σε αμφότερους τους λοβούς, καλοήθους μορφολογίας. Οι μεγαλύτεροι έχουν διάμετρο 40 mm (στον αριστερό λοβό), ενώ στον δεξιό λοβό υπάρχουν τρεις τουλάχιστον όζοι διαμέτρου 26, 24 και 21 mm.

Δεν απεικονίσθηκαν παθολογικοί λεμφαδένες.

Ασθενής ευθυρεοειδική.

Η ασθενής πάσχει από νοσογόνο παχυσαρκία (σωματικό βάρος 130 kg, ύψος 175 cm, δείκτης σωματικής μάζας [ΒΜΙ] = 43).

Ο τράχηλός της είναι εξαιρετικά βραχύς (απόσταση στερνικής εντομής από τον θυρεοειδή χόνδρο = 2 cm).

Η ασθενής υποβλήθηκε σε ολική θυρεοειδεκτομή μέσω εγκάρσιας τραχηλικής τομής.

Η επέμβαση εξελίχθηκε ομαλά, με σημαντικού εντούτοις βαθμού δυσκολία λόγω του σωματότυπου της ασθενούς (βαθύς – βραχύς τράχηλος, παχυσαρκία) αλλά και λόγω κατάδυσης του κάτω πόλου του αριστερού λοβού στο ανώτερο πρόσθιο μεσοθωράκιο.

Ανέχθηκε την επέμβαση και την γενική αναισθησία και ανένηψε ομαλά.

Η μετεγχειρητική της πορεία ήταν ομαλή.

Εξήλθε της κλινικής την 1η μετεγχειρητική ημέρα.

Βρογχοκήλη και σωματότυπος – Σχόλιο

Ο σωματότυπος του κάθε ασθενούς έχει προφανείς επιπτώσεις για την δυσκολία εκτέλεσης των επεμβάσεων θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών (θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή).

Σε γενικές γραμμές η παχυσαρκία θεωρείται ένας ‘εχθρικός’ παράγοντας για τον χειρουργό θυρεοειδούς, καθώς δυσκολεύει την επέμβαση θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών.

Αλλά και ο συγκεκριμένος σωματότυπος της ασθενούς που παρουσιάσθηκε (βαθύς και βραχύς τράχηλος) – σε συνδυασμό με την νοσογόνο παχυσαρκία – καθιστούν δύσκολη έως εξαιρετικά δύσκολη την θυρεοειδεκτομή. Σε κάποιους μάλιστα ασθενείς μπορεί να δίνεται η εντύπωση ότι ο τράχηλος πρακτικά είναι ανύπαρκτος, και ότι η κεφαλή συνέχεται με τον θώρακα.

Το πρόβλημα καθίσταται ακόμη μεγαλύτερο όταν η βρογχοκήλη είναι και καταδυόμενη. Συχνά, στους ασθενείς με δύσκολο σωματότυπο, όπως αυτός που περιγράφηκε παραπάνω, καθώς αυξάνεται σταδιακά το μέγεθος του θυρεοειδούς αδένα, και καθώς δεν υπάρχει «χώρος» στον τράχηλο για να ‘φιλοξενήσει’ τον προοδευτικά διογκούμενο θυρεοειδή, αυτός βρίσκει διέξοδο στο ανώτερο πρόσθιο μεσοθωράκιο, καταδυόμενος πίσω από το στέρνο και τις κλείδες.

Μία επιπλέον δυσκολία στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να προκύψει όταν πρόκειται για τοξική βρογχοκήλη. Στις περιπτώσεις αυτές ο θυρεοειδής αδένας παρουσιάζει αυξημένη αιμάτωση που παρέχεται μέσω αρκετών λίαν ευμεγέθων αγγειακών κλάδων. Για το λόγο αυτό είναι αυξημένος ο κίνδυνος αιμορραγίας στην εξέλιξη της επέμβασης.

Από τα παραπάνω καθίσταται σαφής η μεγάλη σημασία που έχει η παράμετρος ‘σωματότυπος’ για τις επεμβάσεις θυρεοειδούς, όπως επίσης και η σημασία της παραμέτρου ‘χειρουργός’, που θα πρέπει να είναι κατά προτίμηση εξειδικευμένος χειρουργός θυρεοειδούς, με κλινική εμπειρία στις επεμβάσεις θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών.

ΛΕΖΑΝΤΑ ΕΙΚΟΝΑΣ

Επάνω αριστερά: αξονική τομογραφία όπου φαίνεται η μεγάλου βαθμού διόγκωση κυρίως του αριστερού λοβού.
Επάνω, μέση: τομή στην αξονική τομογραφία σε χαμηλότερο επίπεδο όπου εικονίζεται η κατάδυση του κάτω πόλου του αριστερού λοβού στο ανώτερο πρόσθιο μεσοθωράκιο.
Επάνω δεξιά το χειρουργικό παρασκεύασμα (βλ. κείμενο).