Πίνακας Περιεχομένων
Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών – τι είναι, πότε και πώς γίνεται?
Εισαγωγή
Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών – τι είναι, πότε και πώς γίνεται? – Οι παραθυρεοειδείς είναι 4 μικροί αδένες, μεγέθους φακής, που βρίσκονται στην οπίσθια επιφάνεια των δύο λοβών του θυρεοειδούς, δεξιά και αριστερά. Η θέση τους (και ιδιαίτερα των κάτω) μπορεί να ποικίλλει ευρέως, ενώ δεν είναι σπάνιο να βρίσκονται και σε έκτοπη θέση (δηλαδή σε θέση διαφορετική από την αναμενόμενη).
Επίσης και ο αριθμός τους μπορεί να ποικίλει σπανιότερα, αφού μπορεί να υπάρχει ένας και – σπανιότερα- περισσότεροι έκτοποι παραθυρεοειδείς αδένες.
Στην παρούσα ανάρτηση θα γίνει μία σύντομη παρουσίαση του θέματος «Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών».
Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών – ΤΙ ΕΙΝΑΙ?
Ο όρος μεταμόσχευση ιστού σημαίνει την εμφύτευση ενός ιστού σε έναν οργανισμό, με σκοπό την αναπλήρωση της λειτουργίας του ιστού αυτού. Έτσι για παράδειγμα σε ασθενείς με βαριά ηπατική, νεφρική ή καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να γίνει μεταμόσχευση ήπατος, νεφρού ή καρδίας. Στόχος είναι η αναπλήρωση της αντίστοιχης λειτουργίας (ηπατικής, νεφρικής, καρδιακής).
Συνηθέστατα για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιείται μόσχευμα από άλλον άνθρωπο και σε αυτή την περίπτωση η μεταμόσχευση χαρακτηρίζεται σαν ‘αλλομεταμόσχευση’ (αλλογενής ή ετερόλογη μεταμόσχευση).
Ο όρος ‘ετερομεταμόσχευση’ περιγράφει την μεταμόσχευση οργάνου από δότη άλλου είδους.
Ο όρος ‘αυτομεταμόσχευση’ αναφέρεται στην μεταμόσχευση ιστού από ένα σημείο του σώματος σε ένα άλλο, στο ίδιο άτομο.Έτσι, με τον όρο ‘αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών’ περιγράφεται η μεταμόσχευση παραθυρεοειδικού ιστού σε ένα σημείο του σώματος που επιλέγεται από τον χειρουργό θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών, ανάλογα με την περίπτωση.
Οι περιπτώσεις όπου έχει θέση η αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών περιγράφονται παρακάτω.
Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών – ΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ?
Υπάρχουν δύο βασικές περιπτώσεις όπου έχει θέση η αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών, που περιγράφονται στη συνέχεια.
Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών σε επεμβάσεις θυρεοειδούς
Ο βασικός λόγος για τον οποίο μπορεί να χρειαστεί να γίνει αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών στις επεμβάσεις θυρεοειδούς είναι η εμφάνιση ισχαιμίας ή η απαγγείωση ενός φυσιολογικού κατά τα άλλα παραθυρεοειδούς. Με την αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών επιτυγχάνεται συνηθέστατα η διατήρηση της λειτουργίας ενός παραθυρεοειδούς που για οποιοδήποτε λόγο παρουσιάζει ισχαιμία ή έχει απαγγειωθεί στην διάρκεια της παραθυρεοειδεκτομής.
Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών και υπερπαραθυρεοειδισμός
Η δεύτερη βασική ένδειξη αυτομεταμόσχευσης παραθυρεοειδών είναι σε ασθενείς με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό που οφείλεται σε διάχυτη υπερπλασία των παραθυρεοειδών. Η διάχυτη υπερπλασία των παραθυρεοειδών μπορεί να εμφανιστεί στα πλαίσια είτε του σποραδικού υπερπαραθυρεοειδισμού (χωρίς δηλαδή να προϋπάρχει οικογενειακό ιστορικό υπερπαραθυρεοειδισμού) είτε του κληρονομικού υπερπαραθυρεοειδισμού (στα πλαίσια γενετικών συνδρόμων, όπως το σύνδρομο πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας τύπου 1 [ΜΕΝ1]).
Μία θεραπευτική χειρουργική τακτική στους ασθενείς αυτούς (χωρίς να είναι η πρώτη επιλογή) είναι η ολική παραθυρεοειδεκτομή, η αφαίρεση δηλαδή και των τεσσάρων παραθυρεοειδών αδένων που παρουσιάζουν υπερπλασία. Προκειμένου όμως να διατηρηθεί η παραγωγή σε φυσιολογικές – ει δυνατόν – ποσότητες παραθορμόνης (που έχει βασική σημασία για τη διατήρηση του ισοζυγίου ασβεστίου) γίνεται αυτομεταμόσχευση ενός μέρους παραθυρεοειδικού ιστού.
Η τακτική αυτή έχει κάποια μειονεκτήματα, σε σχέση με τις εναλλακτικές μεθόδους χειρουργικής αντιμετώπισης της διάχυτης υπερπλασίας των παραθυρεοειδών. Αποτελεί εντούτοις σαφώς μία διαθέσιμη επιλογή, που θα πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη στην θεραπευτική ‘φαρέτρα’ του χειρουργού.
Αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών – Πώς γίνεται?
Υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να γίνουν για την αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών. Ο εξειδικευμένος χειρουργός θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών είναι εξοικειωμένος με τις τεχνικής της αυτομεταμόσχευσης παραθυρεοειδών. Οι τεχνικές αυτές περιλαμβάνουν την λήψη του παραθυρεοειδικού ιστού που θα μεταμοσχευθεί, την επεξεργασία του με ειδική τεχνική (όταν αυτό χρειαστεί) και την εμφύτευσή του στην λήπτρια θέση. Γενικά ο μεταμοσχευόμενος παραθυρεοειδικός ιστός τοποθετείται μέσα σε μία θήκη μυός, είτε του τραχήλου είτε του άνω άκρου. Υπάρχουν ξεχωριστά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα για την κάθε θέση εμφύτευσης.
Σχόλιο
Η αυτομεταμόσχευση παραθυρεοειδών είναι μία θεραπευτική πράξη που ειδικά σε ασθενείς με διάχυτη υπερπλασία παραθυρεοειδών θα πρέπει να επιχειρείται από εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών.
Η επιλογή της αυτομεταμόσχευσης στους ασθενείς αυτούς θα πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και αφού ενημερωθεί πλήρως ο ασθενής για τα υπερ και κατά της μεθόδου. Ο εξειδικευμένος και έμπειρος χειρουργός θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών είναι σε θέση να επιλέξει τη σωστή μέθοδο αντιμετώπισης των ασθενών, διαθέτοντας την απαραίτητη εξοικείωση με όλες τις εναλλακτικές επιλογές.
ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Υπερπαραθυρεοειδισμός – Πρωτοπαθής
Υπερπαραθυρεοειδισμός – Δευτεροπαθής και Τριτοπαθής
