Υποθυρεοειδισμός – μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση και πότε?
Ο υποθυρεοειδισμός είναι μία από τις συνηθέστερες παθήσεις του θυρεοειδούς. Υπολογίζεται ότι περίπου το 5 % του γενικού πληθυσμού, στις περισσότερες δυτικές χώρες, πάσχει από υποθυρεοειδισμό. Σε πολλές περιπτώσεις, ο υποθυρεοειδισμός είναι ήπιος, συνοδευόμενος από ελαφρά μη ειδικά συμπτώματα που μπορεί εύκολα να διαφύγουν της προσοχής.
Η βασική θεραπεία του υποθυρεοειδισμού είναι η συντηρητική. Η θεραπεία αυτή περιλαμβάνει τη χορήγηση λεβοθυροξίνης. Πρόκειται για συνθετικό παράγωγο της θυρεοειδικής ορμόνης Τ4 (θυροξίνης). Η λεβοθυροξίνη χορηγείται από το στόμα, συνήθως το πρωί μισή ώρα πριν το πρωινό φαγητό. Η χορήγησή της έχει σαν στόχο την υποκατάσταση της ελλειμματικής λειτουργίας του θυρεοειδούς που χαρακτηρίζει τον υποθυρεοειδισμό, δηλαδή την αποκατάσταση στα φυσιολογικά επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα. Για το λόγο αυτό περιγράφεται και σαν ‘θεραπεία υποκατάστασης’.
Η χειρουργική επέμβαση (αφαίρεση θυρεοειδούς [θυρεοειδεκτομή]) δεν έχει θέση στην αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού. Υπάρχουν εντούτοις και κάποιες περιπτώσεις όπου οι ασθενείς με υποθυρεοειδισμό μπορεί να χρειαστεί να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση (θυρεοειδεκτομή).
Αυτό μπορεί να συμβεί όταν ο υποθυρεοειδισμός συνδυάζεται και με κάποια άλλη παθολογική κατάσταση του θυρεοειδούς. Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες συνηθισμένες περιπτώσεις:
Όζοι θυρεοειδούς
Οι όζοι θυρεοειδούς συνήθως δεν συνοδεύονται από διαταραχή της θυρεοειδικής λειτουργίας. Εντούτοις, στους ασθενείς με υποθυρεοειδισμό μπορεί να αναπτυχθούν όζοι θυρεοειδούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι όζοι θυρεοειδούς στους ασθενείς με υποθυρεοειδισμό δεν χρειάζεται να αντιμετωπιστούν χειρουργικά (με θυρεοειδεκτομή). Υπάρχουν εντούτοις συγκεκριμένα κριτήρια με βάση τα οποία μπορεί να χρειαστεί στις περιπτώσεις αυτές να γίνει θυρεοειδεκτομή, λαμβάνοντας υπόψη διαφόρους παραμέτρους από την εργαστηριακή διερεύνηση του ασθενούς, όπως για παράδειγμα μέγεθος όζων, παρουσία συμπτωμάτων από την ύπαρξη των όζων κλπ.
Καρκίνος θυρεοειδούς
Υποψία για την παρουσία καρκίνου θυρεοειδούς στους ασθενείς με υποθυρεοειδισμό δημιουργείται όταν υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα ευρήματα από τον διαγνωστικό έλεγχο του ασθενούς, όπως:
- Ύποπτα συμπτώμτα ή ύποπτα ευρήματα από την κλινική εξέταση του ασθενούς
- Ύποπτα ευρήματα στο υπερηχογράφημα θυρεοειδούς
- Αυξημένα επίπεδα καλσιτονίνης στο αίμα (υποψία για μυελοειδή καρκίνο θυρεοειδούς)
- Ισχυρό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου θυρεοειδούς
- Κάποια γενετικά (κληρονομικά) σύνδρομα (π.χ. σύνδρομο ΜΕΝ2) κλπ.
Στις περιπτώσεις αυτές ο καρκίνος θυρεοειδούς μπορεί να διαγνωστεί προεγχειρητικά με παρακέντηση του ύποπτου όζου με λεπτή βελόνη. Η παρακέντηση θα πρέπει να γίνεται υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση προκειμένου να λαμβάνεται αντιπροσωπευτικό από την πλέον ύποπτη περιοχή του όζου. Το υλικό αποστέλλεται για κυτταρολογική εξέταση, με την οποία τεκμηριώνεται η διάγνωση του καρκίνου θυρεοειδούς ή δημιουργείται υποψία για την παρουσία καρκίνου θυρεοειδούς.
Αύξηση διαστάσεων θυρεοειδούς
Σε κάποιους ασθενείς με υποθυρεοειδισμό ο θυρεοειδής μπορεί να αποκτήσει αυξημένες διαστάσεις. Τυπικά αυτό συμβαίνει επειδή ο άξονας υποθάλαμου – υπόφυσης που ελέγχει τη λειτουργία του θυρεοειδούς προσπαθεί να διεγείρει τον θυρεοειδή αδένα ώστε να αυξηθεί η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Η προσπάθεια αυτή διέγερσης έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του μεγέθους του θυρεοειδούς, που – παρά ταύτα – συνεχίζει να ανεπαρκεί, διατηρώντας έτσι τον υποθυρεοειδισμό.
Η αύξηση αυτή του μεγέθους του θυρεοειδούς αδένα μπορεί να έχει διάφορες συνέπειες και κυρίως την άσκηση πίεσης σε παρακείμενα ανατομικά στοιχεία ή όργανα. Τα συμπτώματα που εμφανίζονται με τον μηχανισμό αυτό περιγράφονται σαν ‘πιεστικά φαινόμενα’. Έτσι για παράδειγμα μπορεί να ασκηθεί πίεση από τον διογκωμένο θυρεοειδή αδένα στην τραχεία οπότε ο ασθενής εμφανίζει δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή), εισπνευστικό συριγμό κλπ. Μπορεί επίσης να πιεστεί ο οισοφάγος, με αποτέλεσμα την εμφάνιση δυσκολίας στην κατάποση (δυσκαταποσία).
Αισθητικά προβλήματα
Η αύξηση του μεγέθους του θυρεοειδούς που περιγράφηκε παραπάνω μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση μιας διόγκωσης στην τραχηλική χώρα. Η διόγκωση αυτή μπορεί να δημιουργήσει αισθητικό πρόβλημα στον ασθενή. Συνήθως το πρόβλημα αυτό απασχολεί περισσότερο τους νεαρούς ασθενείς, παραμένει όμως πρόβλημα για όλες τις ηλικίες. Συχνά η διόγκωση αυτή που είναι κλινικά εμφανής είναι εξ ορισμού σημαντικού βαθμού και για το λόγο αυτό μπορεί να συνυπάρχουν και πιεστικά φαινόμενα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η θυρεοειδεκτομή ενδείκνυται και για τους δύο αυτούς λόγους (μεγάλου βαθμού διόγκωση του θυρεοειδούς με ή χωρίς πιεστικά φαινόμενα και αισθητικά προβλήματα).
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ
ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ– Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)
ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ– Άντερσεν 1 (Νέο Ψυχικό)
ΜΗΤΕΡΑ– Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)
Τηλ 6977068223 & 210-7487318
Email: georgesakorafas@yahoo.com
