Υπερθυρεοειδισμός: 5 Συχνές Ερωτήσεις και Απαντήσεις

Υπερθυρεοειδισμός: 5 Συχνές Ερωτήσεις και Απαντήσεις

Στο σύντομο αυτό άρθρο περιέχονται 5 συχνές ερωτήσεις που αφορούν τον υπερθυρεοειδισμό και οι απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές.

Εισαγωγή – Γενικές γνώσεις

Ο θυρεοειδής αδένας – παρά το μικρό του μέγεθος – έχει πολύ μεγάλη σημασία για την σωστή λειτουργία του οργανισμού. Ελέγχει, μέσω της παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών, τον κυτταρικό μεταβολισμό, επηρεάζοντας με τον τρόπο αυτό την λειτουργία πρακτικά όλων των οργανικών συστημάτων του ανθρωπίνου σώματος.

Κάθε διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδούς, επομένως, αναμένεται να έχει επιπτώσεις στον οργανισμό. Σε αυτή την ομάδα παθήσεων του θυρεοειδούς (διαταραχή της θυρεοειδικής λειτουργίας) ανήκουν δύο παθήσεις, ο υπερθυρεοειδισμός και ο υποθυρεοειδισμός.

Τα συμπτώματα στις παθήσεις αυτές μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την καθημερινότητα των ασθενών.

Στο παρόν άρθρο δίνονται απαντήσεις σε 5 συχνές ερωτήσεις που αφορούν τον υπερθυρεοειδισμό.

 

 

Ερώτηση 1: Τι είναι ο υπερθυρεοειδισμός και ποια είναι τα βασικά συμπτώματά του;

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι η παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αυξημένη λειτουργική δραστηριότητα του θυρεοειδούς αδένα. Σαν αποτέλεσμα παράγονται μεγάλες ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών (Τ3 γνωστή και σαν τριιωδοθυρονίνη και Τ4 γνωστή και σαν θυροξίνη), που υπερκαλύπτουν τις ανάγκες του ανθρωπίνου σώματος.

Καθώς οι θυρεοειδικές ορμόνες ελέγχουν τον κυτταρικό μεταβολισμό, ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να επηρεάσει πρακτικά όλα τα συστήματα του οργανισμού. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο υπερθυρεοειδισμός «επιταχύνει» τις λειτουργίες των οργάνων του ανθρωπίνου σώματος.

Μπορεί έτσι να παρατηρηθούν αρκετά συμπτώματα, που χαρακτηρίζουν τον υπερθυρεοειδισμό, όπως:

• Απώλεια βάρους, ενώ η όρεξη αυξάνεται ή παραμένει η ίδια
• Ταχυκαρδία  (συχνά > 100 ανά λεπτό)
• Καρδιακές αρρυθμίες
• Αίσθημα παλμών από την καρδιά (στον προκάρδιο χώρο του  θώρακα)
• Νευρικότητα
• Άγχος
• Ευερεθιστότητα
• Μυικός τρόμος, συνήθως λεπτός στις άκρες των δακτύλων των χεριών
• Εφιδρώσεις
• Διαταραχές της περιόδου (εμμήνου ρύσεως) (σε γυναίκες)
• Δυσανεξία στη ζέστη
• Αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου (συνήθως διαρροϊκές κενώσεις)
• Διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα (βρογχοκήλη), που μπορεί να είναι είτε διάχυτη (νόσος Graves’) είτε με παρουσία όζων
• Εύκολη κόπωση
• Μυϊκή αδυναμία
• Αϋπνίες
• Λέπτυνση του δέρματος
• Λεπτές εύθραυστες τρίχες
• Εκδηλώσεις από τους οφθαλμούς, όπως εξόφθαλμος, ξηρότητα οφθαλμών, δυσφορία στους οφθαλμούς, ευαισθησία στο φως, θόλωση όρασης, διπλωπία, μείωση κινητικότητας οφθαλμών κλπ.
• Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι πιο ηλικιωμένοι ασθενείς συχνά δεν παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα ή παρουσιάζουν ήπια συμπτώματα, όπως ταχυκαρδία, δυσανεξία στη ζέστη, εύκολη κόπωση  κλπ.

Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου ο υπερθυρεοειδισμός συνοδεύεται από ελάχιστα συμπτώματα ή ακόμη και να απουσιάζουν τα συμπτώματα. Στις περιπτώσεις αυτές χαρακτηρίζεται σαν υποκλινικός υπερθυρεοειδισμός.

Η διάγνωση τίθεται εύκολα με μέτρηση των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα.

 

Ερώτηση 2: Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες του υπερθυρεοειδισμού;

Ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια.

• Η συνηθέστερη πάθηση που προκαλεί υπερθυρεοειδισμό είναι η διάχυτη τοξική βρογχοκήλη, γνωστή και σαν νόσος του Graves. Πρόκειται για νόσο αυτοάνοσης αιτιολογίας όπου το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του οργανισμού προσβάλλει λανθασμένα τον θυρεοειδή αδένα, προκαλώντας την διέγερση της θυρεοειδικής λειτουργίας.

Άλλα αίτια είναι:

• H πολυοζώδης τοξική βρογχοκήλη. Χαρακτηρίζεται από αύξηση των διαστάσεων του θυρεοειδούς με παρουσία όζων στο θυρεοειδικό παρέγχυμα.
• Το τοξικό αδένωμα. Πρόκειται για μονήρη όζο που υπερλειτουργεί, παράγοντας μεγάλες ποσότητες θυρεοειδικών ορμονών (και προκαλώντας επομένως υπερθυρεοειδισμό), καταστέλλοντας παράλληλα την λειτουργία του υπόλοιπου θυρεοειδικού παρεγχύματος.
• Η θυρεοειδίτιδα. Πρόκειται για φλεγμονώδους αιτιολογίας βλάβη του θυρεοειδούς, που μπορεί να παρατηρηθεί σε διάφορες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα μετά από ιογενή λοίμωξη ή μετά τον τοκετό. Συχνά ο υπερθυρεοειδισμός στις περιπτώσεις αυτές είναι παροδικός.
• Υπερβολική πρόσληψη ιωδίου (με τροφές ή με φάρμακα).
• Λήψη θυροξίνης σε αυξημένες δόσεις. Συνηθέστατα πρόκειται για κακή ρύθμιση υπάρχοντος υποθυρεοειδισμού, για την αντιμετώπιση του οποίου χορηγείται θυροξίνη. Προλαμβάνεται ελέγχοντας περιοδικά τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα και προσαρμόζοντας ανάλογα το δοσολογικό σχήμα.

Η ακριβής αιτιολογία αναγνωρίζεται σήμερα εύκολα με βάση τον κλινικό, εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο (κυρίως υπερηχογράφημα και -επί ενδείξεων- σπινθηρογράφημα).

Ερώτηση 3: Πώς γίνεται η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού;

Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού είναι εύκολη. Συχνά η υποψία για την διάγνωση δημιουργείται με βάση την κλινική εικόνα (συμπτώματα) του ασθενούς (βλ. παραπάνω). Ακολουθεί η κλινική εξέταση και η περαιτέρω διαγνωστική διερεύνησή του με εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις.

Εργαστηριακές εξετάσεις

• TSH (θυρεοειδοτρόπος ορμόνη). Κυμαίνεται σε χαμηλά ή πολύ χαμηλά επίπεδα, ανάλογα με την βαρύτητα του υπερθυρεοειδισμού
• Τ3 και Τ4 – αυξημένα επίπεδα
• Αντιθυρεοειδικά αυτοαντισώματα (όπως TRAb [αντισώματα έναντι των υποδοχέων της TSH], anti-Tg [αντισώματα έναντι της θυρεοσφαιρίνης], anti-TPO [αντισώματα έναντι της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης)

Απεικονιστικός έλεγχος

• Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς. Βασικότατη εξέταση σήμερα, για την μελέτη της υφής του θυρεοειδούς. Ελέγχονται οι διαστάσεις του, η υφή του, η παρουσία τυχόν όζων, η αγγείωσή του, τυχόν κατάδυση στο μεσοθωράκιο κλπ. Παράλληλα ελέγχεται και όλος ο τράχηλος για τυχόν συνυπάρχοντα παθολογικά ευρήματα (π.χ. τραχηλική λεμφαδενοπάθεια, αδένωμα παραθυρεοειδούς κλπ.).
• Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς. Η χρήση του έχει περιοριστεί λόγω της ευρείας διάδοσης του υπερηχογραφήματος. Έχει ιδιαίτερη ένδειξη την διερεύνηση των ασθενών με πιθανό τοξικό αδένωμα θυρεοειδούς, το οποίο απεικονίζεται με την χαρακτηριστική εικόνα της «Ιαπωνικής σημαίας».

Ερώτηση 4: Ποιες είναι οι διαθέσιμες θεραπείες για τον υπερθυρεοειδισμό;

Οι θεραπευτικές επιλογές ποικίλουν και η θεραπευτική αντιμετώπιση εξατομικεύεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα ευρήματα στον κάθε συγκεκριμένο ασθενή. Οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές είναι:

Αντιθυρεοειδικά φάρμακα

Πρόκειται για την αρχική θεραπευτική αντιμετώπιση. Δρουν μειώνοντας την σύνθεση θυρεοειδικών ορμονών.

Χειρουργική αντιμετώπιση (θυρεοειδεκτομή)

Προσφέρει άμεση και οριστική λύση του προβλήματος του ασθενούς με συντομότατη νοσηλεία διάρκεια λίγων ωρών. Έχει θέση ενδεικτικά στις εξής περιπτώσεις:

• Αδυναμία ρύθμισης του υπερθυρεοειδισμού με τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα
• Πολλαπλές υποτροπές του υπερθυρεοειδισμού ενόσω ο ασθενής είναι υπό αγωγή με τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα
• Επιπλοκές από την λήψη αντιθυρεοειδικών φαρμάκων (όπως ακοκκιοκυτταραιμία, ηπατοτοξικότητα, δερματικές βλάβες, αρθραλγίες, αγγειίτιδα, τερατογένεση κλπ.)
• Μεγάλου βαθμού διόγκωση του θυρεοειδούς που μπορεί να συνοδεύεται και από συμπτώματα λόγω πίεσης παρακειμένων οργάνων.
• Υποψία συνυπάρχοντος καρκίνου θυρεοειδούς κλπ.

Θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο

Ερώτηση 5: Ποια είναι τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και τι πρέπει να προσέχει κανείς;

Αν ο υπερθυρεοειδισμός διαγνωστεί έγκαιρα και αντιμετωπιστεί σωστά, οι ασθενείς που πάσχουν από την νόσο μπορεί να συνεχίσουν να διάγουν μία φυσιολογική ζωή.

Αντίθετα, χωρίς τη σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση οι ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό μπορεί να εμφανίσουν σοβαρές δυνητικά επιπλοκές, όπως:

Επιπλοκές από το καρδιαγγειακό σύστημα (αρρυθμίες, καρδιακή ανεπάρκεια)

Επιπλοκές από τα οστά (οστεοπενία, οστεοπόρωση)

Θυρεοτοξική κρίση (ή θυρεοτοξική ‘καταιγίδα’) – επείγουσα παθολογική κατάσταση, δυνητικά απειλητική ακόμη και για τη ζωή του ασθενούς με αρρύθμιστο υπερθυρεοειδισμό που αντιμετωπίζει μία κατάσταση έντονου stress (π.χ. βαρύ τραυματισμό, επείγουσα χειρουργική επέμβαση για άσχετο με τον θυρεοειδή λόγο κλπ.)

Συμπέρασμα

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μία συχνή ενδοκρινοπάθεια, με κλινικές εκδηλώσεις που μπορεί να ποικίλουν σε βαρύτητα. Έχει ιδιαίτερη σημασία η έγκαιρη διάγνωση που σήμερα είναι εύκολη με τον κατάλληλο διαγνωστικό έλεγχο. Η θεραπευτική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού γίνεται με συγκεκριμένα βήματα.

Το ‘κλειδί’ για την βέλτιστη έκβαση του ασθενούς είναι η στενή συνεργασία του ασθενούς με μία ομάδα γιατρών εξειδικευμένων στις παθήσεις του θυρεοειδούς, στην οποία κεντρικό ρόλο κατέχει ο ενδοκρινολόγος και ο χειρουργός θυρεοειδούς. Με τις θεραπευτικές επιλογές που είναι διαθέσιμες σήμερα επιτυγχάνεται εύκολα η ίαση του ασθενούς, διατηρώντας υψηλή την ποιότητα της ζωής του.

 

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας (https://www.gsakorafas.gr)

Διαβάστε τα άρθρα μας στο blog μας (https://gsakorafas.gr/blog/)

 

Ενημερωθείτε πρακτικά και υπεύθυνα στην ιστοσελίδα μας:

Για τις παθήσεις θυρεοειδούς

Για τις παθήσεις παραθυρεοειδών

Τι είναι ο χειρουργός θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών?

Τι σημασία έχει η εμπειρία του χειρουργού στην αντιμετώπιση των παθήσεων θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών?

 

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ

ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ-Παπαδιαμαντοπούλου 20 (Ιλίσια)

ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ – Άντερσεν 5 (Νέο Ψυχικό)

ΜΗΤΕΡΑ- Ερυθρού Σταυρού 5 (Μαρούσι)

ΤΗΛ. 2107487318 & 6977068223

email: georgesakorafas@yahoo.com

υπερθυρεοειδισμός  υπερθυρεοειδισμός  υπερθυρεοειδισμός  υπερθυρεοειδισμός  υπερθυρεοειδισμός  υπερθυρεοειδισμός