Περιεχόμενα
Παρουσίαση ασθενούς – με γιγάντιο αδένωμα παραθυρεοειδούς
Η ασθενής ηλικίας 52 ετών προσήλθε με διάγνωση πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού και γιγάντιο αδένωμα παραθυρεοειδούς. Η διάγνωση βασίσθηκε στη σημαντική αύξηση επιπέδων παραθορμόνης [ΡΤΗ] και ασβεστίου [Ca++] στο αίμα (495 pg/ml και 13 mg/dl, αντίστοιχα).
Προεγχειρητικός απεικονιστικός έλεγχος
Στο προεγχειρητικό σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών (Tc99m-sestamibi scan) απεικονίσθηκε αυξημένη καθήλωση του ραδιοφαρμάκου στην πρώιμη φάση αντίστοιχα προς τον κάτω πόλο του δεξιού λοβού. Η αυξημένη αυτή πρόσληψη παρέμεινεσταθερή και στην όψιμη («παραθυρεοειδική») φάση.
Στο υπερηχογράφημα απεικονίστηκε μόρφωμα με ηχομορφολογικούς χαρακτήρες συμβατούς με αδένωμα παραθυρεοειδούς πίσω από τον κάτω πόλο του δεξιού λοβού του θυρεοειδούς
Χειρουργική επέμβαση
Η ασθενής υποβλήθηκε σε εκλεκτική ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή από έμπειρο και εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς-παραθυρεοειδών. Κατά την επέμβαση αναγνωρίζεται βαθιά στην δεξιά τραχειοοισοφαγική αύλακα πίσω από τη μεσότητα του δεξιού λοβού λίαν ευμέγεθες μόρφωμα με μακροσκοπικούς χαρακτήρες συμβατούς με αδένωμα παραθυρεοειδούς.
Το μόρφωμα είναι σε στενή σχέση με το δεξιό παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο το οποίο και απωθεί. Με πολύ λεπτούς και ιδιαίτερα προσεκτικούς χειρισμούς το νεύρο αποκολλάται και απομακρύνεται από το αδένωμα.
Το αδένωμα στη συνέχεια αφαιρείται ακέραιο και αποστέλλεται για ταχεία βιοψία, που επιβεβαιώνει τη διάγνωση (διαστάσεις αδενώματος 35 x 30 x 20 mm, βάρος 3.8 gr).
Η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης επιβεβαιώνει την δραματική πτώση των επιπέδων αυτής (από 495 σε 50 pg/ml, μείωση >>> 50 %).
Με βάση τα ευρήματα αυτά η επέμβαση θεωρείται επιτυχής όσον αφορά την αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού.
Μετεγχειρητική πορεία
Η μετεγχειρητική πορεία επιβεβαιώνει την επιτυχή αντιμετώπιση της νόσου (παραθορμόνη την 1η μετεγχειρητική ημέρα 8 pg/ml, ασβέστιο 9.4 mg/dL). Η ασθενής εξήλθε την επομένη της επέμβασης σε άριστη γενική κατάσταση.
Σχόλια
Στη βιβλιογραφία, τα αδενώματα παραθυρεοειδούς περιγράφονται ως ‘γιγάντια’ όταν το βάρος τους είναι > 3.5 gr. Η κλινική σημασία των «γιγαντιαίων» αδενωμάτων έγκειται στο ότι συχνά συνοδεύονται από σημαντική αύξηση των επιπέδων παραθορμόνης (συνήθως και του ασβεστίου) στο αίμα. Επίσης μετά την αφαίρεσή τους είναι περισσότερο πιθανή η εμφάνιση υποασβεστιαιμίας και τετανίας («σύνδρομο πεινασμένου οστού»).
