Θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή και η παράμετρος “Hospital Volume” – Τι είναι? Ποια η πρακτική της σημασία ειδικά στις επεμβάσεις θυρεοειδούς & παραθυρεοειδών?
Τι σημαίνει ό όρος «Hospital Volume»?
Με τον όρο “Hospital Volume” περιγράφεται ο αριθμός περιστατικών ανά όργανο/πάθηση που αντιμετωπίζονται σε ένα συγκεκριμένο χρόνο (συνήθως σε ένα έτος) στο συγκεκριμένο νοσοκομείο. Ο όρος Hospital Volume περιγράφει με άλλα λόγια τον ‘όγκο δουλειάς’ που διεκπεραιώνεται στο νοσοκομείο μέσα σε ένα χρόνο, για μία συγκεκριμένη χειρουργική επέμβαση. Ο όρος αυτός έχει την ίδια λογική στη χρήση του με το όρο «Surgeon Volume», για τον οποίο έχει ήδη γίνει λόγος σε άλλη ανάρτηση. Η σημασία της παραμέτρου «Surgeon Volume» στις επεμβάσεις θυρεοειδούς & παραθυρεοειδών έχει συζητηθεί στην προηγούμενη αυτή ανάρτηση (see https://gsakorafas.gr → Media → Άρθρα, Posted 30 May, 2022). Ποια η σημασία της παραμέτρου «Hospital Volume» ειδικά όσον αφορά τις επεμβάσεις θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών?
Ποια η σημασία της παραμέτρου «Hospital Volume» στη χειρουργική γενικά?
Σε γενικές γραμμές, η παράμετρος Hospital Volume έχει μεγαλύτερη σημασία για επεμβάσεις, στις οποίες μπορεί να απαιτηθεί παρατεταμένη ενδο-νοσοκομειακή φροντίδα του ασθενούς με πιθανές θεραπευτικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση επιπλοκών, που μπορεί να είναι βαριές και δυνητικά θανατηφόρες. Ενδεικτικά αναφέρονται οι επεμβάσεις στο πάγκρεας, οι οποίες – παρά τη σημαντική μείωση της θνητότητας τα τελευταία χρόνια – συνοδεύονται εντούτοις από αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών, όπως μετεγχειρητικές αιμορραγίες, ενδοκοιλιακές συλλογές / αποστήματα, λοιμώξεις αναπνευστικού κλπ.
Στους ασθενείς που υποβάλλονται σε βαριές ενδοκοιλιακές επεμβάσεις (όπως στο ενδεικτικό παράδειγμα είναι η παγκρεατεκτομή) χρειάζεται προσεκτική μετεγχειρητική παρακολούθηση. Στόχος είναι η έγκαιρη αναγνώριση τυχόν επιπλοκών και η χωρίς καθυστέρηση αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.
Για παράδειγμα, οι ασθενείς θα πρέπει να υποβάλλονται σε φυσιοθεραπεία αναπνευστικού μετεγχειρητικά για την πρόληψη της εμφάνισης λοιμώξεων αναπνευστικού. Αν εμφανιστεί λοίμωξη αναπνευστικού αυτή θα πρέπει να αντιμετωπίζεται έγκαιρα, χωρίς να χάνεται πολύτιμος χρόνος που μπορεί να επιδεινώσει το πρόβλημα. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η εμφάνιση ενδοκοιλιακής συλλογής, που θα πρέπει να διαγνωστεί επίσης έγκαιρα και να αντιμετωπιστεί επίσης χωρίς καθυστέρηση. Η διάγνωση της ενδοκοιλιακής συλλογής προϋποθέτει την ετοιμότητα εκτέλεσης αξονικής τομογραφίας, χωρίς καθυστερήσεις. Η αντιμετώπισή της γίνεται κατά προτίμηση και σε πρώτη φάση με διαδερμική παροχέτευση της συλλογής κατευθυνόμενη με τη βοήθεια της αξονικής τομογραφίας.
Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν την ύπαρξη εμπειρίας και μιας οργανωμένης δομής στο νοσοκομείο, που θα πρέπει να στελεχώνεται κατά προτίμηση από έμπειρα στελέχη, εξοικειωμένα στη διαχείριση των συγκεκριμένων περιστατικών. Για παράδειγμα, θα πρέπει να υπάρχει οργανωμένο τμήμα φυσιοθεραπείας, που θα εκτελεί σε τακτική βάση και με συνέπεια το προβλεπόμενο πρόγραμμα φυσιοθεραπείας του αναπνευστικού. Οι νοσηλευτές της κλινικής θα πρέπει να έχουν την εμπειρία να αναγνωρίσουν κάποια επιπλοκή που μπορεί να συνδέεται με την συγκεκριμένη επέμβαση. Το ακτινολογικό τμήμα του νοσοκομείου θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα και να έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει όχι μόνο απλές διαγνωστικές εξετάσεις (π.χ. αξονική τομογραφία) αλλά και θεραπευτικές παρεμβάσεις (όπως – για παράδειγμα – η κατευθυνόμενη με υπερήχους ή αξονική τομογραφία διαδερμική παροχέτευση ενδοκοιλιακής συλλογής).
H εξοικείωση του προσωπικού του νοσοκομείου με το συγκεκριμένο και υπό εξέταση είδος επέμβασης (στο παράδειγμά μας, παγκρεατεκτομή) θα πρέπει να υπάρχει σε όλο το προσωπικό του νοσοκομείου. Στο προσωπικό αυτό περιλαμβάνονται όχι μόνο ο θεράπων ιατρός (χειρουργός θυρεοειδούς), αλλά:
- Οι γιατροί της κλινικής
- Οι εφημερεύοντες γιατροί
- Οι νοσηλευτές (σε όλες τις βάρδιες)
- Το τμήμα φυσιοθεραπείας
- Το τμήμα λοιμώξεων
- Το ακτινολογικό τμήμα
- Το τμήμα θρεπτικής υποστήριξης των ασθενών κλπ.
Τι ισχύει για τη θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή?
Η σημασία της παραμέτρου “Hospital Volume” ειδικά για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή είναι μικρότερη σε σχέση με τις άλλες επεμβάσεις που απαιτούν μεγαλύτερης διάρκειας νοσηλεία και που συνοδεύονται από μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης βαριών και δυνητικά θανατηφόρων επιπλοκών. Παρά ταύτα – και για τους ίδιους λόγους – σε «High-Volume Hospitals», δηλαδή σε νοσοκομεία όπου γίνονται σε σταθερή βάση πολλές επεμβάσεις θυρεοειδούς – παραθυρεοειδών, η αντιμετώπιση των ασθενών είναι ασφαλέστερη και πιο σωστή, καθώς όλο το προσωπικό του νοσοκομείου είναι εξοικειωμένο με τη θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή.
Ενδεικτικά αναφέρεται η ετοιμότητα αναγνώρισης τυχόν μετεγχειρητικής υποασβεστιαιμίας – τετανίας και αιμορραγίας και η ετοιμότητα αντίδρασης του νοσηλευτικού προσωπικού στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών.
Παρά ταύτα, και καθώς η θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή είναι επεμβάσεις μιας ημέρας νοσηλείας, δεν υπάρχουν οι ανάγκες για παράδειγμα για φυσιοθεραπεία ή για άλλες διαγνωστικές/θεραπευτικές πράξεις που περιγράφηκαν για άλλες επεμβάσεις.
Συμπερασματικά, η παράμετρος ‘Hospital Volume’ έχει μεν σημασία στη θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή, όχι όμως όσο σε άλλες επεμβάσεις που απαιτούν μακρά νοσηλεία και που συνοδεύονται από αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης σοβαρών και δυνητικά θανατηφόρων επιπλοκών. Ειδικά στη θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή, η παράμετρος «Surgeon Volume» είναι αυτή που έχει καθοριστική σημασία για την ασφαλή και σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος του ασθενούς. Η παράμετρος “Hospital Volume” έρχεται δεύτερη σε σημασία μετά την παράμετρο “Surgeon Volume” για το συγκεκριμένο είδος επέμβασης (θυρεοειδεκτομή – παραθυρεοειδεκτομή).
