Αδένωμα παραθυρεοειδούς και παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA)
Περιεχόμενα
Εισαγωγή
Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός συνηθέστατα οφείλεται σε μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς (85 %) και σπανιότερα σε διπλό αδένωμα (3 – 5 %) ή υπερπλασία παραθυρεοειδών (12 – 15 %). O προεγχειρητικός εντοπισμός διευκολύνει το χειρουργό παραθυρεοειδών στην αναγνώριση της θέσης του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού ιστού. Σε κάποιες περιπτώσεις η παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA) μπορεί να είναι χρήσιμη.
Αδένωμα παραθυρεοειδούς – Προεγχειρητικός εντοπισμός
Οι δύο βασικές μέθοδοι προκειμένου να εντοπιστεί το αδένωμα παραθυρεοειδούς είναι το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα με Tc99m sestamibi.
Σε ειδικές περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθούν και άλλες εξετάσεις όπως μαγνητική τομογραφία (MRI), 4D-αξονική τομογραφία κλπ.
Αδένωμα παραθυρεοειδούς – Προβλήματα στον εντοπισμό
Το αδένωμα παραθυρεοειδούς μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί προεγχειρητικά, παρά την ύπαρξη των σύγχρονων αυτών απεικονιστικών εξετάσεων. Τέτοιες δυσκολίες μπορεί να υπάρξουν σε ασθενείς με έκτοπο ή υπεράριθμο παραθυρεοειδή. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι δυσχερής η διάκριση ενός αδενώματος παραθυρεοειδών από έναν όζο θυρεοειδούς. Τέλος, σε ένα ποσοστό που ποικίλει ανάλογα με την εξέταση, την τεχνική και την εμπειρία του εξεταστού, όλες οι εξετάσεις προεγχειρητικού εντοπισμού μπορεί να είναι ψευδώς αρνητικές.
Αδένωμα παραθυρεοειδούς – Πότε έχει θέση η παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA)?
Σε περιπτώσεις δύσκολου ή αμφίβολου προεγχειρητικού εντοπισμού, η υπερηχογραφικά καθοδηγούμενη παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA) μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για το σχεδιασμό της επέμβασης. Tέτοιες ενδεικτικές περιπτώσεις αφορούν ασθενείς με:
Ι.Συνυπάρχουσα τραχηλική λεμφαδενοπάθεια
ΙΙ.Ιστορικό προηγούμενων επεμβάσεων στον τράχηλο (ιδιαίτερα σε επιμένοντα ΡΗΡΤ, όταν έχει προηγηθεί ανεπιτυχής ερευνητική του τραχήλου επέμβαση)
ΙΙΙ.Υποψία έκτοπου αδενώματος παραθυρεοειδούς
IV.Βλάβης παραθυρεοειδούς που παρουσιάζεται ως κυστική βλάβη
V.Μη ειδικά ευρήματα στο υπερηχογράφημα
Η κυτταρολογική εξέταση του υλικού που αναρροφάται με την FNA μπορεί να είναι χρήσιμη για να διαπιστωθεί αν τα κύτταρα προέρχονται από παραθυρεοειδικό ιστό.
Εντούτοις, η κυτταρολογική εξέταση μετά FNA δεν μπορεί να βοηθήσει στην διάκριση μεταξύ φυσιολογικού παραθυρεοειδικού ιστού, υπερπλασίας, αδενώματος και καρκίνου παραθυρεοειδών.
Επίσης δύσκολη μπορεί να είναι η διάκριση των παραθυρεοειδικών κυττάρων από τα θυλακιώδη κύτταρα του θυρεοειδούς.
Ενίοτε δυσκολία μπορεί να υπάρξει και στην διαφοροδιάγνωση από το μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς (MTC).
Η ανοσοϊστοχημική μελέτη είναι ένα χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο που μπορεί να αυξήσει σημαντικά την ακρίβεια της διάγνωσης.
Η μέτρηση παραθορμόνης στο έκπλυμα του υλικού αναρρόφησης είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Σχόλια
Τα παραπάνω δεδομένα αναδεικνύουν τη σημασία του προσεκτικού προεγχειρητικού ελέγχου σε ασθενείς με υπερπαραθυρεοειδισμό. Οι εξετάσεις προεγχειρητικού εντοπισμού θα πρέπει να γίνονται κατά προτίμηση από γιατρούς που διαθέτουν ενδιαφέρον και εμπειρία στην απεικόνιση των παραθυρεοειδών.
Η χειρουργική επεμβαση θα πρέπει επίσης να γίνεται κατά προτίμηση από εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς-παραθυρεοειδών. Με τον τρόπο αυτό μεγιστοποιείται η πιθανότητα επιτυχίας της επέμβασης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε περιπτώσεις ασθενών που υποβάλλονται σε επανεπέμβαση για υποτροπιάζοντα ή επιμένοντα υπερπαραθυρεοειδισμό.
Αδένωμα παραθυρεοειδούς
